Όλες οι πολιτικές συμμαχίες του Αλέξη Τσίπρα με κόμματα ή πρόσωπα δεν είχαν ευτυχή κατάληξη ή θυσιάστηκαν στο βωμό της ύστατης προσπάθειας για διατήρηση της εξουσίας ή και για αξιοπρεπή ήττα στις επερχόμενες εκλογές.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις του Πάνου Καμμένου των ΑΝΕΛ και αρκετών “προθύμων”, που περίμεναν μια πιο καλή αξιοποίηση στις εκλογές και όχι μια απλή υποψηφιότητα στην Αιτωλοακαρνανία ή στο νομό Ρεθύμνης. Αυτό ισχύει κυρίως για τους Σπ. Δανέλλη, που έσωσε τον Τσίπρα κατά την διεξαγωγή της ψηφοφορίας για την ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή και τους Θανάση Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ, Θάνο Μωραϊτη και Άγγελο Τόλκα του ΚΙΝΑΛ, που τώρα θα δώσουν μάχες στις περιφέρειές τους για τυχόν εκλογή.
Την ίδια τύχη έχουν όλοι σχεδόν των ΑΝΕΛ, αφού το κόμμα τους διαλύθηκε με διεμβολισμό από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε και με το ΠΟΤΑΜΙ του Σταύρου Θεοδωράκη.
Τελευταίος στο “θυσιαστήριο” προσέρχεται ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος καλυπτόταν από έναν ιδιότυπο μανδύα συμμαχίας με το περιβάλλον του κ. Τσίπρα, αλλά μόλις ξιφούλκησε για το θέμα των Σκοπίων καταγγέλλοντας την συμφωνία των Πρεσπών στην πρόσφατη ομιλία του στη Θεσσαλονίκη ήρθε και αυτός αντιμέτωπος με τις “μελανιές” από το φιλο-ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟ έντυπο και φυσικά από τα στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Ποιος Καραμανλής και ποιος Παυλόπουλος; Η επιδίωξη νίκης στις εκλογές μετράει.
Είναι ενδεικτικό των εξελίξεων το άρθρο στο CNN GREECE, που τεκμηριώνει και διαχρονικά την ετερόκλητη συμμαχία:
Το πολιτικό “ειδύλλιο» του Αλέξη Τσίπρα και του Κώστα Καραμανλή συνιστούσε από τις λίγες περιπτώσεις όπου δύο ηγέτες τήρησαν με ευλάβεια μακροχρόνιο μορατόριουμ στις μεταξύ τους επιθέσεις, την ώρα που οι πολιτικοί χώροι τους συγκρούονταν με σφοδρότητα.
Ακόμα πιο σπάνια για τα ελληνικά πολιτικά ήθη είναι η τοποθέτηση καραμανλικών στελεχών της ΝΔ, όπως ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Αναμφίβολα, κορυφαία έκφραση του «ειδυλλίου» Τσίπρα-Καραμανλή υπήρξε η επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Όμως μετά από πέντε χρόνια εξαιρετικών σχέσεων, φαίνεται ότι έχει επέλθει η ρήξη μεταξύ των δύο πολιτικών.
Η παρέμβαση Καραμανλή
Η άμεση εμπλοκή του Κώστα Καραμανλή στην προεκλογική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας πυροδότησε τη σύγκρουση με τον Αλέξη Τσίπρα. Η ομιλία του στη Θεσσαλονίκη την περασμένη Τετάρτη αποτέλεσε την πρώτη δημόσια παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού ύστερα από δέκα χρόνια. Στην ομιλία του ο κ. Καραμανλής εξέφρασε την αντίθεσή του στη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ υπογράμμισε ότι: «Λυπάμαι που δεν αξιοποιήθηκε το κεκτημένο του Βουκουρεστίου που το πετύχαμε με βαρύ κόστος».
Η απάντηση Τσίπρα
Όπως αναμενόταν, ο Αλέξης Τσίπρας σήκωσε το γάντι. Μιλώντας στο Open και την Έλλη Στάη, ο πρωθυπουργός άσκησε για πρώτη φορά κριτική στον Κώστα Καραμανλή για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων του. «Είχε ενδιαφέρον γιατί είχε 10 χρόνια να μιλήσει. Μίλησε 16 λεπτά άρα 1,5 λεπτό περίπου για κάθε χρόνο σιωπής. Μετά από δέκα χρόνια σιωπής θα περίμενα κι εγώ να έχει και μια δόση αυτοκριτικής για τα δικά του πεπραγμένα. Γιατί μπορεί ο ίδιος να μην ήταν πρωθυπουργός σε μνημόνιο, να είχε αυτό το δυσάρεστο «προνόμιο» αλλά ήταν ο πρωθυπουργός που άφησε ανοικτή την πόρτα στα μνημόνια. Άφησε την χώρα με 24 δισ. ευρώ πρωτογενές και έφυγε στη μέση, παραδίδοντας στον επόμενο, δεν κάθισε να δώσει τη μάχη».
Η επιστολή στον Μπους
Χτες η εφημερίδα Documento έφερε στη δημοσιότητα μια επιστολή που έστειλε ο Κώστας Καραμανλής το 2005 στον Τζορτζ Μπους. Στην επιστολή ο τότε πρωθυπουργός ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση αποδεχόταν διπλή ονομασία για την ΠΓΔΜ. Η νυν Βόρεια Μακεδονία θα ονομαζόταν «Μακεδονία-Σκόπια» στο εξωτερικό και σκέτο «Μακεδονία» στο εσωτερικό. Η ελληνική πρόταση δεν περιελάμβανε συνταγματική αναθεώρηση.
Η δημοσιοποίηση της επιστολής έφερε νέο γύρο επιθέσεων του Αλέξη Τσίπρα στη Νέα Δημοκρατία κι εμμέσως στον Κώστα Καραμανλή. Σε προεκλογική συγκέντρωση στον Βόλο ο κ. Τσίπρας είπε: Αποδεικνύεται η εθνική συκοφαντία και η σκευωρία που έστησαν εναντίον μας. Εδώ και 14 χρόνια έχουν παραδώσει με τον πιο επίσημο τρόπο το όνομα Μακεδονία στους γείτονές, χωρίς κανέναν προσδιορισμό και χωρίς κανέναν όρο για την αλλαγή της συνταγματικής τους ονομασίας. Μακεδονία σκέτο στο εσωτερικό και Μακεδονία –Σκόπια στο εξωτερικό. […] Αλλά το χειρότερο δεν ήταν αυτό, το χειρότερο ήταν όταν εμείς κερδίσαμε όλα όσα δεν διανοήθηκαν ποτέ αυτοί να διεκδικήσουν, τότε άρχισαν να υποκρίνονται τους Μακεδονομάχους, και να μιλούν για προδοσίες, και να ηγούνται συλλαλητηρίων.
Η απάντηση Καραμανλή
Η απάντηση ήρθε από «κύκλους» του Κώστα Καραμανλή οι οποίοι δεν αμφισβήτησαν τη γνησιότητα της επιστολής. Οι ίδιοι «κύκλοι» αναφέρουν ότι: «Ήταν μια επιβεβλημένη τακτική κίνηση προκειμένου η Ελλάδα να αντιστρέψει τα εις βάρος της τετελεσμένα». Το έγγραφο δεν αναφέρεται σε ελληνική πρόταση, αλλά σε πρόταση του Μάθιου Νίμιτς, με σκοπό την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και αναφέρεται σε μία εποχή κατά την οποία οι μαζικές αναγνωρίσεις της τότε ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία έφεραν την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσμενή θέση». Προσθέτουν δε ότι: «Το έγγραφο δεν απευθύνεται στα Σκόπια, αλλά προς τις ΗΠΑ, προκειμένου να αναστραφούν τα τετελεσμένα που προκάλεσε η εκ μέρους τους αναγνώριση και να επιβεβαιωθεί ότι η λύση δεν θα ερχόταν μέσω μονομερών ενεργειών, αλλά μέσω διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Ήταν μία επιβεβλημένη τακτική κίνηση προκειμένου η Ελλάδα να αντιστρέψει τα εις βάρος της τετελεσμένα και να κερδίσει στη συνέχεια με αγώνα και μεθοδικότητα το πλεονέκτημα, όπως και έγινε τελικά στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008.».
Η άρνηση Παυλόπουλου
Χτες το απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν θα υπογράψει τους διορισμούς της νέας προέδρου και της νέας εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, αφήνοντας το ζήτημα στην επόμενη κυβέρνηση.
Παρ’ όλο που η συγκεκριμένη υπόθεση έχει τη σχετική αυτονομία της, εντούτοις, αντικειμενικά μπαίνει στο κάδρο της ρήξης Τσίπρα-Καραμανλή. Είναι προφανές ότι η «επόμενη μέρα» για το πολιτικό σύστημα έχει ήδη ανατείλει.
