Τσίπρας και υπουργοί παίζουν καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι
αλλά στην πράξη δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή μας
Δεν χάνει ευκαιρία η κυβέρνηση όταν πρόκειται να προβάλει το έργο της, έστω και αν αυτό δεν φαίνεται σε πρακτικό επίπεδο. Συνέδρια επί συνεδρίων, επισκέψεις του πρωθυπουργού σε όλες τις περιφέρειες, ομιλίες ωριαίας διάρκειας, επιθέσεις εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, είτε έχουν συνάφεια με το θέμα είτε όχι, διαρροές στον φιλικό τύπο για “σκανδαλώδη συμπεριφορά” της συζύγου του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, χορήγηση δόσεων σε πεινώντες και διψώντες για σςκάνδαλα από το “πακέτο Νοβάρτις” για να μην ξεχνιόμαστε, ενόψει και της προεκλογικής περιόδου, εγκαίνια έργων και σταθμών του Μετρό Θεσσαλονίκης ανά δίμηνο, εμφανίσεις σε ακριτικά νησιά για το Πάσχα των Χριστιανών με κεράκια στην εκκλησία, αλλά και του εταίρου της κυβέρνησης με φόρμες παραλλαγής, που όμως τελευταία μας τελείωσαν…
Είναι εκπληκτικό αυτό με τα συνέδρια. Μου θύμισε το αλήστου μνήμης “κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο…” Κάθε μεγάλη πόλη και συνέδριο, κάθε ακριτικό χωριό και φιέστα. Ιδού οι αφορμές για να βρίσκουν τηλεοπτικό χρόνο στα κανάλια τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και μερικοί λαλίστατοι υπουργοί. Και φυσικά ακολουθούν οι περιφερειάρχες. Άλλο, που δεν θέλουν και αυτοί για μια παρουσία 20 δευτερολέπτων στα πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικά δίκτυα, ώστε να προβάλουν το έργο τους και να πουν ότι η δική τους περιφέρεια είναι πρώτη στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων για αναπτυξιακά προγράμματα.
Και από κάτω το ακροατήριο να χειροκροτεί θερμώς με την ελπίδα ενός εκάστου εκ των “δικών μας” ότι θα τους δει κάποιο υπουργικό μάτι, ώστε στο διάλειμμα να σφίξουν τα χέρια και να γίνει μια υπενθύμιση για εκείνη τη θέση στο τάδε συμβούλιο ή σε μια αμοιβόμενη επιτροπή.
Και φυσικά να ακουστεί για 125η φορά ότι “τελειώνει το παλιό” και ότι σε λίγους μήνες έρχεται η “καθαρή έξοδος” από τα μνημόνια. Το διαρκές σλόγκαν. Και δεν λέει κανένας με τι επιτόκιο θα δανειζόμαστε όταν βγούμε. Μήπως με 3,4% ή έστω με 3,2% έναντι του 0,75 -1% που δανειζόμαστε τώρα; Και τι θα σημαίνει η έξοδος στην πραγματικότητα; Μήπως ότι μερικοί σκέπτονται να αρχίσουν τις υποσχέσεις και τα ταξίματα ενόψει προεκλογικής περιόδου, αφού θα μπορούν σε κάποια σημεία να κινούνται χωρίς την στενή εποπτεία της τρόϊκας; Μάλλον εκεί το πάνε. Δηλαδή, ναι μεν θα σας κόψουμε ένα 20% από συντάξεις και θα σας πάρουμε από 700 ευρώ παραπάνω με την μείωση του αφορολογήτου, αλλά θα σας φέρουμε αντίστοιχα ισοδύναμα… Γνωστό το παραμύθι.
Και φυσικά η χώρα θα πέσει στην ίδια παγίδα, όπως και στο παρελθόν. Πάλι ελλείμματα, πάλι τρύπες, πάλι αυθαιρεσία και πάλι κίνδυνος χρεοκοπίας. Μια ζωή όμηροι. Μια ζωή να πληρώνουν οι συνήθεις ύποπτοι, τα κορόϊδα.
Και η ανάκαμψη που είναι; Οι επενδύσεις πότε θα έρθουν: Η πραγματική ανεργία πότε θα καταπολεμηθεί; Το κράτος πότε θα νοικοκυρευτεί; Ο δημόσιος τομέας πότε θα λειτουργήσει όπως συμβαίνει στις πολιτισμένες και οργανωμένες χώρες της ευρωπαϊκής οικογένειας; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις πότε θα αναπνεύσουν;
Απαντήσεις δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Μόνο φούμαρα και φανφάρες. Τα δημοφιλή δύο Φ για να προσελκύσουν τους ΟΦΑ …
