Περνούσα πρόσφατα από το Μέτσοβο κι εκεί στη “Λαδόκολα” μεταξύ τυρού (εξαιρετικής φέτας) και κοκκορετσιού σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι να παίρνει κανείς αποφάσεις μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα για οποιοδήποτε θέμα. Βέαια βοηθάει ο καθαρός αέρας και η πολύ χαμηλή υγρασία, αλλά οι αποφάσεις είναι παρακινδυνευμένες, αν μάλιστα  πρόκειται κάποιους να ευχαριστήσεις και κάποιους να δυσαρεστήσεις.

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

Εγώ, εν προκειμένω, καθώς πήγαινα προς το χωριό, πήρα την απόφαση να δώσω τις ελιές στο ίδιο ελαιοτριβείο, όπως και πέρσι, παρότι οι πέριξ μου είχαν ζαλίσει τα μυαλά, λέγοντάς μου ότι ένα άλλο πιο πέρα ήταν καλύτερο και ότι θα παίρναμε περισσότερο λάδι. Εγώ ωστόσο ακολούθησα την σιγουριά και την πεπατημένη.

Τώρα παρακολουθώντας τις συζητήσεις για το θέμα της επιλογής νέου προέδρου της Δημοκρατίας σκέφτομαι ότι ο πρωθυπουργός θα έχει δεχθεί τόσο πολλές εισηγήσεις, ώστε σίγουρα η επιλογή του θα φέρει  τα “πάνω – κάτω” και πολύς κόσμος θα δυσαρεστηθεί.

Έτσι λοιπόν και έχοντας πρόσφατη την δική μου εμπειρία από το Μέτσοβο, όπου βρίσκεται τώρα ο κ. Μητσοτάκης, εκτιμώ ότι  θα ήταν σοφό να επιλέξει ως καλύτερη λύση την παραμονή του Προκόπη Παυλόπουλου εκεί που είναι. Και αυτό όχι μόνο γιατί ο πρόεδρος βοήθησε προ ημερών στη σύνταξη της επιστολής προς τον ΟΗΕ για να αποκρουστεί η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, λόγω και των υψηλών γνώσεών του στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά γιατί δεν υπάρχει πολυτέλεια για πειράματα αυτή τη στιγμή. Δεν μπορεί ο ταραξίας γείτονας να σου ανοίγει κάθε μέρα και ένα θέμα με διεκδικήσεις κι εσύ να ψάχνεις για πρόεδρο Δημοκρατίας και για το πως θα διατηρήσεις πολιτική σταθερότητα στη χώρα σου.

Ο κ. Παυλόπουλος έχει αποκτήσει διεθνείς επαφές, ξέρει ποιες κινήσεις χρειάζονται και είναι μεγάλο στήριγμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τον Νίκο Δένδια αυτές τις στιγμές.

Που να ψάχνεις τώρα για άλλον. Και τι να βρεις; Να ψάξεις για γυναίκα; Μα ποια; Η Μαρία Δαμανάκη καλή μεν, αλλά με μικρό ορίζοντα στις διεθνείς επαφές και με περιορισμένες γνώσεις στο διεθνές δικαιακό σύστημα.

Η Άννα Διαμαντοπούλου πολύ καλή για υπουργός Παιδείας, αλλά δεν είναι δυνατόν να ανεβαίνει κανείς πέντε – πέντε τα σκαλιά για να φτάσει από την Μητροπόλεως στην Ηρώδου του Αττικού.

Η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ καλή και χρυσή επίσης, όλο γλύκα, που λένε και στη Σορβόνη, αλλά οι υποχρεώσεις ενός προέδρου Δημοκρατίας είναι τέτοιες, που απαιτούν τρέξιμο σε Ανατολή και Δύση, ιδιαίτερα αυτή την εποχή.

Από τους άνδρες πολιτικούς δύσκολα θα εύρισκε ο κ. Μητσοτάκης μια επιλογή, που να μην ξεσήκωνε θύελλα. Εδώ δυο λόγια είπαν για τον Γιώργο Παπανδρέου και παραλίγο να ξεσπάσει πολιτικός εμφύλιος. Ο Κώστας Σημίτης μάλλον δεν προσφέρεται για τους ίδιους λόγους με την κα Αρβελέρ, ενώ ο Βαγγέλης Βενιζέλος, αν και σπουδαίο εθνικό κεφάλαιο, έχει, όπως λένε, περισσότερους εχθρούς παρά φίλους.

Οι άλλοι δύο, πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, αν και συγκεντρώνουν πολιτικά πλεονεκτήματα δεξιού τύπου, θα φέρουν  τραχές στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, οπότε δεν είναι καιρός για διαχωρισμούς και διαμάχες.

Τέλος υπάρχει και περίπτωση να βρεθεί κάποιο νέο και φωτεινό  πρόσωπο από τον χώρο των πανεπιστημιακών ή από την ομογένεια. Μπορεί να ήταν μια καλή επικοινωνιακή επιλογή για να δώσει κάτι νέο ο πρωθυπουργός στην ελληνική κοινωνία, αλλά και πάλι θα αποτελούσε πείραμα, χωρίς να ξέρεις τι θα σου προκύψει.

Κατόπιν όλων αυτών είναι αρκετοί παράγοντες του πολιτικού κόσμου που συμφωνούν σε μια νέα θητεία του κ. Παυλόπουλου. Οι περισσότεροι βρίσκονται στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ήταν επιλογή ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τότε δεν είχαμε συμφωνήσει με τον τρόπο, που είχε ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας για την επιλογή προέδρου, ούτε με όσα έκρυβε αυτή η διαδικασία. Όμως ο καιρός πέρασε, ο κ. Παυλόπουλος κράτησε διακριτές ισορροπίες μεταξύ των διάφορων πόλων εξουσίας και έτσι δεν υπάρχει πλέον λόγος να γίνεται αναμόχλευση του παρελθόντος.

Δοθέντος ότι θα συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καλή μια πρόταση για ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου. Επιβάλλεται κυρίως για εθνικούς λόγους. Ας συνεχιστεί αυτό που φάνηκε πρόσφατα στη Βουλή ως ένα βήμα προς την εθνική ενότητα σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις. Και έτσι θα ξεχαστούν τα παλιά, οπότε θα βγουν όλοι λάδι…