Δεν είναι μακριά η ανάπτυξη από την παρακμή, ούτε η ομορφιά από την ασχήμια. Μια στροφή σε μια επόμενη φάση του χρόνου και όλα αλλάζουν. Και όταν η στροφή δείχνει κατήφορο τότε όλα συμβαίνουν πιο γρήγορα και πιο καταστροφικά.
Αυτές τις σκέψεις έκανα φεύγοντας κακήν – κακώς από την άλλοτε αγαπημένη περιοχή των Λουτρών της Νέας Απολλωνίας, όπου κάποτε κάναμε στάση επιστρέφοντας από Θράκη ή Καβάλα μετά το ρεπορτάζ, πίναμε έναν καφέ και απολαμβάναμε το πράσινο του υπέροχου τοπίου μαζί με τις αντανακλάσεις των γύρω βουνών στα γαλήνια νερά της Βόλβης.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Χθες σε μια κρύα και αμήχανη ατμόσφαιρα με ένα ψυχρό ελαφρύ βοριαδάκι, έφαγα ένα ξερό χαστούκι, που πλήγωσε τόσο τον ιδεολογικό, όσο και τον συναισθηματικό μου κόσμο, ανοίγοντας το παράθυρο του αυτοκινήτου για να ρωτήσω αν υπάρχει καμιά καφετέρια εδώ, μπαίνοντας στο δρομάκι προς τα Λουτρά της Νέας Απολλωνίας από την παλιά εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Καβάλας.
“Δυστυχώς κύριε, δεν υπάρχει τίποτα, απολύτως τίποτα…” μου είπε ένας ευγενικός σεκιουριτάς. Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα, που να θυμίζει τις πανέμορφες εικόνες του παρελθόντος σε αυτό το προικισμένο φυσικό τοπίο.
Προχώρησα πιο κάτω και είδα θλιβερές εικόνες παρακμής και κατάντιας. Πρόσφυγες ή μετανάστες, παιδάκια με αθώα μάτια και κοπέλες τυλιγμένες με μαντίλες απόγνωσης να κοιτάζουν γύρω σαν τρομαγμένα αγρίμια. Με βλέμματα ικεσίας και απελπισίας να γυρνούν ανάμεσα σε δέντρα και κτίρια, αποφεύγοντας να πλησιάσουν στο αυτοκίνητο.
Φτάνω μέχρι κάτω στα μεγάλα κτίρια και κάνω να βγω, αλλά η βαριά μυρωδιά σκουπιδιών και αφοδευτηρίων δεν αντέχεται.
Επιστρέφω και πριν βγω ξανά στην παλιά εθνική οδό ρωτάω για να μάθω το τι σημαίνουν όλα αυτά και που θα βγει η κατάσταση. Μου λένε ότι εδώ φιλοξενούνται πάνω από 1.000 πρόσφυγες και μετανάστες σε όλα τα κτίρια, που έχουν νοικιαστεί γι αυτό τον σκοπό.
Η φύλαξη του χώρου και η εσωτερική ασφάλεια έχει ανατεθεί εδώ και λίγο καιρό σε ιδιωτική εταιρία, καθώς ο σύλλογος ιδιοκτητών ενοικιαζομένων δωματίων, προχώρησε σε σύναψη σύμβασης με security. Όπως μου είπαν, η φύλαξη είναι διαρκής στην περιοχή, με ειδικό περιπολικό και εξειδικευμένο προσωπικό. Αυτή η κίνηση σε συνδυασμό με την ενίσχυση του Αστυνομικού Τμήματος Βόλβης με προσωπικό και οχήματα έφερε μαι πρόσκαιρη ικανοποίηση και ένα αίσθημα ασφάλειας στους κατοίκους της περιοχής, που ανέφεραν ότι στο παρελθόν είχαν σημειωθεί διάφορα κρούσματα παρανομίας.
Αλλά αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν την εικόνα. Η περιοχή υποβαθμίστηκε και οι κάτοικοι των γύρω χωριών δεν βλέπουν προοπτική ανάπτυξης. Εκεί, που πριν δύο χρόνια γινόταν λόγος για επενδύσεις στα Λουτρά Νέας Απολλωνίας με την εκδήλωση ενδιαφέροντος από συγκεκριμένη εταιρία τουριστικών συγκροτημάτων, τώρα όλα νέκρωσαν.
Η εποχή της ακμής με τρία ξενοδοχεία και δύο μεγάλα εστιατόρια
Το συγκρότημα των Λουτρών με τα εξαιρετικής ιαματικής σημασίας θερμά νερά και τον φυσικό πλούτο περιλάμβανε: Τρία κτίρια ξενοδοχείων με 130 δωμάτια, δύο μεγάλα εστιατόρια των 500 καθισμάτων και μια ανοιχτή παραλίμνια ταβέρνα, υδροθεραπευτήριο με 54 λουτήρες, μια πισίνα 35 ατόμων, σάουνες, πιο μικρές πισίνες, καφετέρια κ.λ.π.
Είχε μάλιστα εκπονηθεί και στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης με πρόθεση του δήμου για την ανάδειξη της Βόλβης με οικοτουρισμό και εναλλακτικές μορφές τουρισμού (ιππασία), και την υποστήριξη θεματικών τουριστικών δράσεων, όπως ο ιαματικός, ο ποδηλατικός και ο ορειβατικός τουρισμός.
Τώρα ουδείς προσδοκά ανάπτυξη. Στα γύρω χωριά, στη Νέα Απολλωνία και πιο πάνω στην Κρήμνη, στον Μελισσουργό και στη Μαραθούσα δεν βλέπεις κόσμο έξω. Οι λιγοστοί άνθρωποι, λόγω και του καιρού, είναι κλεισμένοι στα σπίτια, ενώ οι νέοι δεν μένουν πια εδώ, κάτι που συμβαίνει βέβαια σε όλη την ελληνική ύπαιθρο. Εικόνες εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Η Ελλάδα, που μας πληγώνει…
