Τώρα ήρθε η ώρα ν αντιμετωπίσουμε τον ψηφιακό δράκο, κατάματα. Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι και οι μεγαλύτεροι λέγαμε -από μέσα μας- άσε να βγάλουν οι νεότεροι τα μάτια τους .Δεν είμαι για να βάζω ηλεκτρονικές φουρτούνες στο μυαλό μου…
Κι όμως ήρθε ένα τσουνάμι με τη μορφή της πανδημίας και μας δίδαξε ότι το μέλλον είναι μπροστά μας, το αύριο δεν μπορεί να περιμένει.

 

Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Έτσι, ανασκουμπωθήκαμε, διαβάσαμε τα εγχειρίδια, μάθαμε δέκα πράγματα δηλαδή  και βλέπω σε χρόνο ρεκόρ όλο το σόι στο σαλόνι μου, να μου λένε καλημέρα σε διάφορες γλώσσες.Το μυστικό κουμπί λέγεται Zoom κι έπειτα περνάτε τρεις ώρες, χωρίς να υπολογίζετε ούτε έξοδα, ούτε εμφάνιση, ούτε στούντιο, ούτε φωτισμούς.Τρεις ώρες, κάθε Κυριακή μεσημέρι, από τις τέσσερις άκρες του κόσμου: νέα, ειδήσεις, χαζολογήματα -χειρότερα από τα πρωινάδικα. Αλλά, καμία σχέση μ αυτά.
Γιατί εδώ, βλέπεις,μαθαίνεις, χαίρεσαι η διαφωνείς, αλλά, όλοι είναι δικοί σου. Δεν έχει ¨”δεν το είπα σωστά, με παρεξηγησες”. Σας να είσαστε καλεσμένοι σε τσιμπούσι..Χωρίς καθόλου κοψίδια. Και χωρίς το κλασικό: να φτιάξω λίγο τα μαλλιά μου, να βάψω τα μάτια μου, να φορέσω αδιάβροχο και όλα τα σχετικά του πρωτοκόλλου..
Γι αυτό και το Zoom γνωρίζει μέρες δόξας κι έδωσε αμέσως στον ερευνητή, τον Ερικ Γιουάν, μια υπεραξία των μετοχών του που ξεπερνά τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια. Καθόλου άσχημα! Βέβαια, κάθε τέτοιου είδους εύρημα δημιουργεί αμέσως εχθρούς, που ζηλοφθονούν και ρίχνουν στο διαδίκτυο τόνους λάσπης, από διαρροές για δήθεν υποκλοπές  μέχρι και ανασφαλείς συζητήσεις.Όπως και ότι η Zoom κατηγορήθηκε και για κάποιο κουμπί που αποκλήθηκε “καρφί”, γιατί όποιος το πατούσε μπορεί να δει ξαφνικά ποιοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους…Αλλά, η εταιρία αναγκάσθηκε να το καταργήσει.
 Μ αυτά και με κείνα μπήκαμε στον χορό και μεις και πιαστήκαμε να χορεύουμε σε κανονικό παραδοσιακό ρυθμό. Χωρίς κλαρίνα και χάλκινα πνευστά. Έτσι, έφθασε ο λόγος και για τις σχολικές τάξεις. Όπου όμως το διακύβευμα διαφέρει.
Πρέπει η όχι να γίνονται ζωντανές αναμεταδόσεις μαθημάτων;   Από τη μια μεριά, οι θετικοί: Είναι δυνατόν να ζούμε στο έτος 2020,με τα τεχνολογικά μέσα που διαθέτει σήμερα η ανθρωπότητα και να μην μπορεί να οργανώσει ένα σύστημα εκπαίδευσης εξ αποστάσεως;
Από την άλλη, οι αρνητικοί: Οι κάμερες δεν συνιστούν πρόοδο, αλλά αποτελούν μια σοβαρή απειλή σε βάρος του ψυχισμού των παιδιών. Εξάλλου, το ίδιο επιχείρημα δεν έχει ολοκληρωθεί σε Ιταλία και Ισπανία, προσκρούοντας σε ζητήματα που αφορούν τα ατομικά δικαιώματα των παιδιών…
Συμφωνώ, αλλά υπάρχει και μια τρίτη λύση : οι κάμερες να είναι στραμμένες προς τον διδάσκοντα, για να μεταδίδουν μόνο τις παραδόσεις και εκτός αίθουσας.
Εύκολο, αν συμφωνήσουν οι συνδικαλιστές…
Πάντως, προχθές έμαθα ότι προκηρύχθηκε μια θέση για διδακτορικό στη Γαλλία
και έγιναν 150 αιτήσεις απ όλο τον κόσμο. Η επιτροπή κάλεσε τους δέκα καλύτερους για προφορικές εξετάσεις, με πρώτη μια 24χρονη Πακιστανή. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να την δουν στην τηλεδιάσκεψη ρώτησαν και τότε, η υποψήφια τους αποκάλυψε ότι δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι..Της συνέστησαν να βγει στην ύπαιθρο.Όπερ και εγένετο. Βλέπετε, υπάρχουν προβλήματα παντός είδους, παντού.