Δεν μου άρεσε η νέα διάταξη χώρων στο αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Θεσσαλονίκης, ούτε φυσικά η καινούργια “αισθητική” στις αίθουσες και στους τεράστιους διαδρόμους με πρώτη και χειρότερη την εικόνα των γκρίζων σιδηροκατασκευών στις στέγες με τους συνδέσμους και τα μεταλλικά κομμάτια, που μάλλον θα ταίριαζαν σε μεγάλες αποθήκες γεωργικών συνεταιρισμών της Ημαθίας.
Με το συμπάθιο, αλλά αν για χάρη της ανάπτυξης και της κονόμας μερικών πολυεθνικών κολοσσών φτάνουμε σε σημείο να μην υπολογίζουμε την καλαισθησία, την άνεση και την διευκόλυνση των ταξιδιών των σημερινών ανθρώπων, ε τότε ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Την πρώτη απαίσια εικόνα του γκρίζου της στέγης και των θόλων ήρθε να διαδεχθεί η “έξυπνη” ή μάλλον πονηρή διάταξη των διαδρόμων σε λαβυρινθώδη μορφή και σε στυλ σαλίγκαρου, που σε υποχρεώνει να περπατάς με ζικ-ζακ σε μια τεράστια αίθουσα, να γυροφέρνεις και να ξαναβρίσκεσαι στο ίδιο σημείο, αλλά ένα βήμα πιο μπροστά… Τι σου είναι,λοιπόν, αυτά τα μυαλά; Τι ιδέες κατεβάζουν; Τι μαγκιά είναι αυτή, να μαντρώνουν εκατοντάδες ανθρώπους σε μια αίθουσα και να μην ακούς κιχ.
Μα θα μου πείτε, το ίδιο γίνεται σε όλα τα μεγάλα αεροδρόμια της Ευρώπης. Ναι, ναι το έχω δει. Αισθάνθηκα την ίδια αηδία στο Stansed έξω από το Λονδίνο, όπου κάναμε τρεις ώρες για να φτάσουμε από την είσοδο του κτιρίου στο σημείο επιβίβασης και τελικά χάσαμε το αεροπλάνο.
Αυτή είναι η εικόνα της οροφής στο μεγαλύτερο τμήμα του αεροδρομίου.
Παντού η αίσθηση της “αρπαχτής”. Να μαντρώσουμε τον κόσμο, να βάλουμε τους ταξιδιώτες στους μεγάλους διαδρόμους ως πρόβατα προς την στρούγκα και μούγκα… Μην μιλάτε. Έρχεται η ανάπτυξη…
Έτσι και στα ελληνικά αεροδρόμια. Ήρθε η Fraport για να μας σώσει με κύριο σκοπό να αυξήσει, ίσως και να διπλασιάσει την κίνηση επιβατών από τα αεροδρόμια με πρώτο και καλύτερο αυτό της Θεσσαλονίκης, της μεγαλούπολης του βορρά με τις νέες αναπτυξιακές προοπτικές, την Χαλκιδική δίπλα και την Πιερία πιο πέρα.
Περίμεναν και διπλασιασμό της τουριστικής κίνησης, αλλά δεν τους βγήκε, λόγω του κορωνοϊού. Ωστόσο όταν κάνεις μια τόσο μεγάλη επένδυση καλά θα είναι να την κάνεις όμορφη και να λαμβάνεις υπόψη και τον ανθρώπινο παράγοντα.
Απέραντοι διάδρομοι για να ταλαιπωρούν τον κόσμο με απαίσια χρώματα.
Ο ταξιδιώτης όταν μπαίνει στο αεροδρόμιο θέλει να αλλάζει διάθεση. Θέλει να ξεχνά το χθες των προβλημάτων και να ξεκινάει για κάτι καινούργιο, ξέροντας ότι δεν έχει τόση σημασία ο προορισμός, όσο αυτό καθ΄εαυτό το ταξίδι. Μην του χαλάτε την διάθεση, μην του σπάτε τα νεύρα με το να του αδειάζετε την τσάντα για να βρείτε το …αιχμηρό αντικείμενο, που βλέπατε στην οθόνη του υπολογιστή σας. Ένα στυλό ήταν, κύριοι… Οι άνθρωποι κάποτε έγραφαν κιόλας, δεν πληκτρολογούσαν σαν τρελοί.
Χαμογελούσαν επίσης και δεν ήταν καχύποπτοι με όλους και με όλα. Μη μας ταλαιπωρείτε με τις ώρες. Αφήστε μας να έχουμε την όμορφη αίσθηση του ταξιδιού, ότι θα πετάξουμε πάνω από τα σύννεφα, ότι θα φτάσουμε κάπου με νέες ελπίδες και θα ξεχαστούμε από τα τόσα άλλα καθημερινά και μίζερα. Δεν είναι όλα χρήμα και συσσώρευση πλούτου σ΄αυτή τη ζωή. Πετάξτε κι εσείς λίγο πιο πέρα. Με τα αεροδρόμια και τα αεροπλάνα ασχολείστε. Απογειωθείτε λίγο…
