Καρυδοχώρι Σερρών: Ηχοχρώματα και μηνύματα προόδου και κεφιού από την ακριτική Ελλάδα

Στην αρχή μας φάνηκε μακριά. Περίπου δύο ώρες διαδρομή, 135 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη. Πάμε ή δεν πάμε; Υπερίσχυσε το “πάμε” και ο δρόμος άνοιξε. Ωραία η εθνική οδός προς Σέρρες και Προμαχώνα.

Γράφει ο Νίκος Δημαράς

Περίπου μια ώρα έως το Σιδηρόκαστρο. Τώρα δεξιά να μπούμε στην κοιλάδα με τα πλατάνια και τις πανύψηλες δρυς. Εκπληκτικό τοπίο. Όσο προχωράμε, τόσο θαυμάζουμε. Αν δεν ήταν και ξερό το ποταμάκι ανάμεσα στα δέντρα θα ζούσαμε το μεγαλείο της φύσης.

Περίπου 40 χιλιόμετρα με αρκετές στροφές, αλλά το τοπίο μας αποζημιώνει. Δεξιά μας βλέπουμε ταμπέλες για Καπνόφυτο, καταρράκτες και μία λίμνη. Εμείς όμως συνεχίζουμε τη διαδρομή. Κρατάμε για άλλη φορά τους καταρράκτες και την λίμνη.

Τώρα στο τοπίο προστίθενται και άλλα δέντρα. Καρυδιές, πολλές καρυδιές. Εμείς όμως φτάνουμε σε ένα αρκετά μεγάλο χωριό, που λέγεται Αχλαδοχώρι, αν και δεν είδαμε πολλές αχλαδιές.

Εδώ όμως έχουμε καλές διαθέσεις και προσκλήσεις για καφέ στην μικρή πλατεία.

Ο χρόνος δεν μας το επιτρέπει και έτσι συνεχίζουμε για το χωριό του προορισμού μας, που είναι το Καρυδοχώρι. Θα έπρεπε να το μαντέψουμε καθώς δεξιά και αριστερά από τον δρόμο βλέπουμε οργανωμένους καρυδώνες (όπως λέμε ελαιώνες), αλλά και ελεύθερες καρυδιές σην μικρή κοιλάδα.

Στην επόμενη στροφή να το χωριό στην πλαγιά του Όρβηλου, του τεράστιου βουνού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Με υψόμετρο γύρω στα 800 μέτρα και με 60 μόνιμους κατοίκους το χωριό αγωνίζεται για να σταθεί και να μην ερημώσει.

Κύριος φορέας και κινητήρια δύναμη σε αυτή την προσπάθεια είναι ο τοπικός Πολιτιστικός Σύλλογος, που οργανώνει και την ωραία Γιορτή του Καρυδιού, η οποία μας έφερε σήμερα εδώ.

Εκπληκτική οργάνωση. Χώροι πάρκινγκ, όπου μας οδηγούν εθελοντές με φωσφορίζουζες κίτρινες στολές και με καλή διάθεση υποδοχής.

Φτάνουμε στην πλατεία, μπροστά στο σχολείο. Έχουν απλωθεί εκατοντάδες τραπέζια και είναι στρωμένοι για φαγοπότι με σουβλάκια και σουτζουκάκια πάνω από 1000 επισκέπτες και ντόπιοι.

Τοπικά προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας

Δεξιά στη σειρά οι πάγκοι και τα σταντ με τα τοπικά προϊόντα και προπαντός των καρυδιών. Βρίσκουμε όμως και αμύγδαλα σε συσκευασίες, όπως επίσης και τοπικά κρασιά και τσίπουρα.

Προχωρώντας φτάνουμε στις ψησταριές. Εδώ μέλη του συλλόγου ψήνουν αδιάκοπα και προσφέρουν τα σουβλάκια στους επισκέπτες, αφού προηγουμένως περάσουν από το σταντ του ταμείου για να καταθέσουν τον οβολό τους.

Δίπλα μια ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων, που έχει ξεσηκώσει τον κόσμο με ωραίους μακεδονίτικους (και όχι μόνο) σκοπούς. Δεκάδες άνθρωποι στο χορό, πιασμένοι χέρι – χέρι δίνουν μια πανέμορφη εικόνα με φιγούρες και εκπληκτικό ρυθμό, σαν να βγαίνουν από κινηματογραφική ταινία ή από εικόνες της Ελλάδας άλλων εποχών, μέσα από την ιστορία και τον μύθο.

Εκπέμπονται ήχοι και εικόνες από τα σπλάχνα της Μακεδονίας, από την ακριτική Ελλάδα, που ξέρει πολύ καλά να αντιστέκεται στους καιρούς, έστω και αν είναι σχεδόν ξεχσμένη και εγκαταλειμμένη από την κεντρική εξουσία. Ωραίοι άνθρωποι, με καρδιά και φιλότιμο.

Φεύγουμε με τις σακούλες των καρυδιών και με γεμάτες αισθήσεις, πλημμυρισμένοι από ικανοποίηση και αισιοδοξία για την Ελλάδα, που όσο κι αν δοκιμάζεται ακόμη και από φυσικά φαινόμενα, δεν θα γονατίσει.

Τελευταίες εικόνες από τις πανύψηλες καρυδιές με τα κιτρινισμένα φύλλα από την ανομβρία. Το αεράκι του βουνού τα κουνάει στις κορυφές, έτσι που να δείχνουν ότι κουνιούνται σαν μαντίλια αποχαιρετισμού.