Αποπλέοντας από την μαρίνα της Κω με το OCEANIC 41, ένα σκαρί 14 μέτρων, είπαμε να μην κάνουμε τις συνήθεις τουριστικές διαδρομές με αποβίβαση στα γραφικά λιμανάκια των γύρω νησιών με τις ταβέρνες και τις ανέμελες τουρίστριες (λιγοστές έστω φέτος), αλλά να προσεγγίσουμε σε απόμερες ακτές μικρών νησιών, ανάμεσα στα ελληνικά και στα τουρκικά παράλια.
Αρχικά μάθαμε τι θα πει “Ρεμέτζο” ( δέσιμο/άραγμα πλοίου) και “Αρόδο” (αγκυροβόλιο έξω από το λιμάνι) και ανοιχτήκαμε.Τόσα χρόνια πηγαίναμε για καφέδες στο “Ρεμέτζο” της Αρετσούς και δεν αξιωθήκαμε να ρωτήσουμε τι σημαίνει, νομίζοντας ότι έχει να κάνει με ρομάντζο, δηλαδή με ερωτική ιστορία, αφού και ο τόπος προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
Γράφει ο Νίκος Δημαράς
Εδώ όμως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και σκληρά. Θέλει πολλή δύναμη να μαζέψεις το ρεμέτζο και να λύσεις το σκάφος .Οι άνθρωποι της μαρίνας μάζεψαν το χοντρό σχοινί και μας κουνούσαν τα χέρια χαμογελαστοί.
Χάρτης της περιοχής. Με την κόκκινη σήμανση τα Ίμια και πιο πριν τα Τσατάλια...
Ο Πέτρος (κάπτεν) με αστραπιαίες κινήσεις ρύθμισε μηχανές, πηδάλια και σχοινιά, ο Γιώργος σήκωσε άγκυρα και εγώ άνοιξα χάρτες, παρακολουθώντας τις γύρω θαλάσσιες ζώνες, τα νησάκια στον ορίζοντα, τις βραχονησίδες και απέναντι τα τουρκικά παράλια με τα άπειρα τουριστικά συγκροτήματα, χτισμένα σε σειρές στο Turgutreis, κάτω από έναν γυμνό ορεινό όγκο. Πιο μπροστά το Akyariar και δεξιά του το κοσμοπολίτικο Bodrum.
Το OCEANIC 41 της εταιρείας CAVAS, που μας ταξίδεψε στο Ν.Α. Αιγαίο
Στο βάθος κάποιες μυτερές βραχονησίδες, που ονομάζονται Τσατάλια, ενώ πιο πέρα και βόρεια βρίσκονται τα Ίμια, για τα οποία οι Τούρκοι μας κάνουν τα νεύρα ωσάν “τσατάλια”, όπως λένε οι ντόπιοι ψαράδες και όχι μόνον. Και τώρα τα ίδια με τα παιχνίδια στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο με το Oruc Reis και τις αλλεπάλληλες navtex.
Οι ντόπιοι έχουν συνηθίσει τις απειλές των Τούρκων και δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα και παρακολουθούν τις κινήσεις. Πιο πολύ ανησυχούν για τις δουλειές και για την μεγάλη πτώση του τουρισμού, ρίχνοντας την ευθύνη στον ταραξία Τούρκο πρόεδρο, που κάνει ζημιά και στις δύο πλευρές, αν σκεφθεί κανείς ότι υπό ομαλές συνθήκες γίνονται κάθε μέρα πυκνά δρομολόγια τουριστικών σκαφών μεταξύ της Κω και του Μπόντρουμ, όπως και των άλλων γύρω λιμανιών.
Από την μια η Κως και από την άλλη τα τουρκικά παράλια με τα τουριστικά συγκροτήματα. Οι δύο περιοχές θα μπορούσαν να έχουν εξαιρετική συνεργασία σε διαφορετικό κλίμα.
Εμείς βλέπουμε πρώτα ένα ελληνικό πολεμικό σκάφος, που κατευθύνεται βόρεια στο πλαίσιο καθημερινών περιπολιών για εντοπισμό τυχόν μεταναστών και προσφύγων, ενώ στο βάθος φαίνεται και ένα τουρκικό περιπολικό του λιμενικού με άσπρα και κόκκινα χρώματα.
Σκάφος του πολεμικού ναυτικού σε περιπολία ανάμεσα στα παράλια.
Τα αφήνουμε πίσω μας και τραβάμε προς τις πίσω ακτές τις Ψερίμου, κάνοντας σχόλια για τους θερμοκέφαλους, που σχεδιάζουν πλάνα πολέμων και δεν αφήνουν τον κόσμο στην ησυχία του, να ζήσει ειρηνικά και δημιουργικά.
Γειτονικό “πειρατικό” σκάφος, που πασχίζει να μας προσπεράσει.
Ο Πέτρος ανοίγει τα πανιά με την συνδρομή του Γιώργου κι εγώ κάθομαι προσωρινά στο πηδάλιο, κάνοντας πλάκες με τις “στραβοτιμονιές”, για να ξεφεύγουμε από τα μίζερα και στενάχωρα του κόσμου τούτου.
Οι ακτές πολύ γραφικές, αν και τα βράχια δυσκολεύουν την αποβίβαση. Ωστόσο ο μικρός Μάριος, δεινός ψαράς και πρόωρα θαλασσοδαρμένος, βουτάει στα βαθιά και δένει το ρεμέτζο στην αιχμή του βράχου.
Κάπτεν και πλήρωμα εν δράσει για να κατευθύνουμε τα πανιά…
Τα νερά ολοκάθαρα με εικόνες καθρέπτη, εναλλασσόμενα σε χρώματα από το βαθύ μπλέ, στο απαλό γαλάζιο και στο βεραμάν. Οι ψαράδες της παρέας επί το έργον. Πλούσια και μοναδική η σοδειά.
Ο μικρός, αλλά ατρόμητος Μάριος, κολυμπώντας δένει το σκάφος στο βράχο.
Εγώ αποβιβάζομαι και ανηφορίζω προς το βουνό με τους μικρούς θάμνους και τους σκίνους.
Ο τόπος μοσχοβολάει. Μαζεύω θυμάρι και άγριο αλίσφακο (φασκόμηλο), αγναντεύοντας τριγύρω. Η παρέα μαζεύεται σιγά – σιγά για να γευτεί τα μοναδικά μεζεδάκια με τη συνοδεία τοπικού λευκού κρασιού.
Πιο πέρα άλλοι “εξερευνητές”, Έλληνες και ξένοι κάνουν ψαροντούφεκο, ενώ μερικοί απολαμβάνουν την μοναδική ομορφιά του τοπίου από πιο μακριά.
Οι υπέροχες ακτές της Ψερίμου, όπου φτάνουν αρκετά σκάφη τουριστών.
Εμείς αποπλέουμε σιγά – σιγά με το OCEANIC 41, που μας παραχώρησε ευγενικά η εταιρeία CAVAS, κάνοντας περιμετρικές κινήσεις για να δούμε και άλλες ακτές, σε ένα περιβάλλον με ανέμελους ανθρώπους, που αγαπούν την φύση και τη ζωή, τολμούν να βουτούν σε άγριες θάλασσες και θέλουν να ταξιδεύουν σε διάφορες χώρες, δίνοντας μηνύματα ειρήνης και φιλίας.
Αργά το απόγευμα επιστρέφουμε αφήνοντας αριστερά μας τις βραχονησίδες και τα Τσατάλια. Ακούμε στις ειδήσεις για το Oruk Reis και τις νέες κινήσεις του, ελπίζοντας αυτή τη φορά να μην μας συμβεί το ίδιο με τα νεύρα μας…
