Τι κακό είναι αυτό τούτη την εποχή στη χώρα μας? Όλοι γύρω μας πασχίζουν να τα αρπάζουν. Δεν φτάνουν τα στελέχη του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι τελωνειακοί και τόσοι άλλοι, αλλά έχουμε και την καθημερινότητα.
Τα παραλιακά μαγαζιά με τις ξαπλώστρες, τα σούπερ μάρκετ, τα συνεργεία, τα μαστόρια χωρίς αποδείξεις, οι τράπεζες με τις επιπλέον χρεώσεις π.χ. για έκδοση κάρτας και όπου κι αν πας πέφτουν να σου τα πάρουν .
Είπα έκδοση και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να πω τι μου συνέβη αυτές τις μέρες με την έκδοση αεροπορικών εισιτηρίων.
Μπαίνω στη σελίδα της Aegean και ακολουθώ κατά γράμμα την διαδικασία. Φτάνω στο τέλος μου ζητάει πληρωμή και βάζω την κάρτα. Κάνω και επιβεβαίωση πληρωμής από το I barking.
Περιμένω να μου στείλουν τα εισιτήρια αλλά εις μάτην.
Σε λίγα λεπτά μου έρχεται μήνυμα που ζητάει δέσμευση κράτησης. Άκουσον, άκουσον: Δέσμευση κράτησης, αλλά με πρόσθετη δαπάνη. Αφού ξέφυγα από τα άλλα πρόσθετα για αποσκευές, ενοικίαση αυτοκινήτου κλπ, μου ζητάνε λεφτά για να δεσμεύσω, λέει, την κράτηση. Μα τόση ώρα τι έκανα?
Διάβασα ότι αυτό θα ίσχυε για 48 ώρες και ότι είναι προαιρετικό. Δεν τσίμπησα.
Όμως πέρασαν οι 48 ώρες και πουθενά εισιτήρια. Αναγκάστηκα να τηλεφωνήσω. Και αφού πέρασα από 40 κύματα του τύπου “πατήστε ένα” , “πατήστε δύο 2″‘, “for English”, “οι εκπρόσωποί μας είναι απασχολημένοι” κ.λ.π. , βγήκε μία κυρία για να κάνουμε την διαδικασία τηλεφωνικώς. Μόνο που τα εισιτήρια είχαν πάρει αύξηση απο 23 ευρώ έκαστο μέσα στις 48 ώρες.
Της τα είπα της κυρίας αλλά τι να σου κάνει? Μου μίλησε για μια νέα υπηρεσία που λέγεται δέσμευση κράτησης και άλλα τινά εις την αγγλικήν.
Σκεφτόμουν ότι πέραν της ανεξέλεγκτης ακρίβειας, αυτοί οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν ασχολούνται με τις τιμολογιακές πολιτικές των εταιριών παροχής υπηρεσιών, των πολυεθνικών και των μονοπωλιακών ομίλων;
Όλοι στην αρπαχτή? Φτάνει πια….
