Το καράβι “ΙΟΝΙΟΝ ΠΕΛΑΓΟΣ” φτάνει στο λιμάνι του Αστακού της Αιτωλοακαρνανίας με ραθυμία, σχεδόν ακούνητο. Δύο πιτσιρίκα ψαρεύουν με καλάμια στην παραλία, αλλά δεν ενοχλούνται, ξέροντας ότι αυτό το πλοίο δεν φέρνει κυματισμούς.
Στην ξηρά δεκάδες άνθρωποι μαζεύονται …κοπαδικώς για να επιβιβαστούν, ενώ δίπλα τους κάνουν σειρά τα αυτοκίνητα για να μπουν στο τεράστιο άνοιγμα του καραβιού. Υπολογίζεται ότι χωρούν εδώ περίπου 100 οχήματα.
Κείμενο Νίκος Δημαράς
Το πλοίο δένει με τον παραδοσιακό τρόπο, πετώντας σχοινιά και κάβους, με ναυτικούς να τρέχουν στις μεταλλικές δέστρες, ενώ οι επιβάτες αρχίζουν να ανεβαίνουν από την μία σκάλα, ακολουθώντας και μια δεύτερη μέχρι να φτάσουν στην μεγάλη αίθουσα.
Ο καφές, κατά παράξενο τρόπο, δεν είναι καραβίσιος, αλλά κανονικός ελληνικός και σερβίρεται με ευγένεια και χιούμορ από την δυναμική κυρία, που είναι μέσα από το μπαρ και ενθαρρύνει τους επιβάτες να αποβάλουν άσχημες σκέψεις, να χαλαρώσουν και να ταξιδέψουν με ευχαρίστηση. “Απολαύστε το ταξίδι”, λέει, πιστεύοντας και αυτή ότι μάλλον έχει λιγότερη σημασία ο προορισμός.
Εδώ όμως μάλλον διαψεύστηκε, διότι ο προορισμός είναι εκπληκτικός, όπως φαίνεται από το κατάστρωμα του καραβιού, που περνάει δίπλα από την κατάφυτη Ιθάκη και προσεγγίζει τώρα την Σάμη της Κεφαλλονιάς. Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα, υπέροχη ομορφιά. Τα σπίτια ομοιόμορφα, τα λιμανάκια γραφικά και η αίσθηση της γαλήνης διάχυτη.
Πολύς κόσμος αποβιβάζεται στο λιμανάκι της Σάμης και σε λίγο το “ΙΟΝΙΟΝ ΠΕΛΑΓΟΣ” ανοίγει πλώρη για την απέναντι ακτή του Πίσω Αετού της Ιθάκης. Σε 20 λεπτά φτάνουμε.
Το πανέμορφο Βαθύ με τα ομοιόμοφα σπίτια
Το μεγαλείο του νησιού υψώνεται απέναντί μας με δύο κατάφυτους ορεινούς όγκους, που δεσπόζουν πάνω από το φιορδ της Ιθάκης, ενώ μπροστά μας το βλέμμα απολαμβάνει αλλεπάλληλους μικρούς κόλπους, μέχρι να φτάσουμε με το αυτοκίνητο στην πρωτεύουσα Βαθύ.
Τι Βαθύ; Αυτή η μικρή πόλη έπρεπε να λέγεται Διαμάντι η κάτι τέτοιο, που να υποδηλώνει εκθαμβωτική ομορφιά.
Οι επισκέπτες την θαυμάζουν και την συγκρίνουν με την Σύμη ή το Καστελόριζο. Ομοιόμορφα σπίτια με αρμονική ανάπτυξη στο πρανές δεξιά και αριστερά από τον γαλαζοπράσινο κόλπο, καθαροί δρόμοι, μικρή κίνηση και μια αίσθηση γαλήνης, που αναζωογονεί τις διαθέσεις.
Στο ξενοδοχείο η ευγενική Βαρβάρα μας υποδέχεται με καλοσυνάτο χαμόγελο, λέγοντας η ίδια ότι αποτελεί οξύμωρο σχήμα η σημασία του ονόματός της με τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά της.
Από τα δωμάτια βλέπουμε ένα τμήμα του κόλπου του Βαθέως με τα αρμονικά χτισμένα σπίτια και σταδιακά μπαίνουμε στο κλίμα της ήρεμης ζωής, σε μια μικρή πόλη χωρίς θορύβους και επιδειξιομανείς μηχανόβιους.
Το πρωϊνό εξαιρετικό και οι σχεδιασμοί για τις διαδρομές προς την βόρεια πλευρά του νησιού, ιδιαιτέρως ενθαρρυντικοί.
Φεύγουμε για το Κιόνι ένα λιμανάκι στη βορειοανατολική πλευρά, που δικαίως διεκδικεί τον κορυφαίο τίτλο της γραφικότητας μεταξύ των ελληνικών νησιών. Τα υπέρ του είναι η βλάστηση και η γεωμορφία, όπως αποτυπώνεται με τα όμορφα σπίτια εκατέρωθεν του όρμου.
Φίλοι από την παρέα μας έλεγαν ότι θα μπορούσαν να μείνουν μόνιμα εδώ, ως τελική καταφυγή από τις οδύσσειες περιπλανήσεις τους στις μεγαλουπόλεις.
Μουσείο για τον Οδυσσέα και έκθεση ντοκουμέντων
Τους αποσπάμε πιεστικά από το Κιόνι και ανηφορίζουμε για τον Σταυρό, ένα κεφαλοχώρι με πολλά ενδιαφέροντα, όπως ένα μικρό μουσείο για τον Οδυσσέα και μια έκθεση ντοκουμέντων, όπου εκτίθεται και μια μεγάλη μακέτα Ιταλού καλλιτέχνη με το παλάτι του βασιλιά της Ιθάκης.
Πράγματι τα ντοκουμέντα είναι αδιάσειστα ως προς την πατρότητα του Οδυσσέα από την Ιθάκη, με κατάρριψη διαφόρων θεωριών από Κεφαλλονιά και Λευκάδα, οι οποίες διεκδικούν με διάφορες θεωρίες και ερμηνείες την πατρίδα του ήρωα της Οδύσσειας.
Μεταξύ άλλων βρίσκουμε ένα βιβλίο με τίτλο “Φως στην Ομηρική Ιθάκη” με συγγραφέα τον Δημήτρη Ι. Παίζη – Δανιά, όπου παρατίθενται δεκάδες αποσπάσματα από την Οδύσσεια και άλλες γραφές, που αποδεικνύουν ότι η Ιθάκη ταυτίζεται όσο κανένα άλλο νησί με την ομηρική περιγραφή.
Ο συγγραφέας επικαλείται δέκα κύριους πυλώνες, που εκφράζουν την προϊστορική, προ-ομηρική, τοπωνυμική, Οδυσσειακή, παραδοσιακή, αρχαιολογική και ιστορική αλήθεια.
Ως λάτρεις της περιπέτειας βγαίνουμε από τον Σταυρό και ακολουθούμε μια βόρεια διαδρομή για να συναντήσουμε την Σχολή του Ομήρου, κοντά σε μια σειρά ερειπίων, για τα οποία αναφέρεται ότι ανήκουν στο παλάτι του Οδυσσέα.
Είναι ένα υπέροχο τοπίο, κάτω από το οποίο απλώνεται μια μικρή κοιλάδα με ελιές και άλλα δένδρα, ενώ παντού γύρω μοσχοβολούν οι αλίσφακοι (φασκόμηλα), τα κίτρινα σπάρτα, οι ασφόδελοι και οι παπαρούνες. Ναι είναι ένα εκπληκτικό σημείο για παλάτια.
Περπατάμε ανάμεσα στις πέτρες και στα απομεινάρια των ερειπίων και προβληματιζόμαστε γιατί η ελληνική πολιτεία δεν κάνει ένα ακόμη βήμα για την ανάδειξη αυτού του μεγαλείου και την προβολή του στα πέρατα της οικουμένης.
Η θέα από το μοναστήρι των Καθαρών
Από την Ανωγή φτάνουμε στο μοναστήρι των Καθαρών, απ΄όπου βλέπουμε σχεδόν ολόκληρο το νησί από όλες τις πλευρές και μένουμε έκθαμβοι. Οι μικροί κόλποι, τα λιμανάκια, η βλάστηση συνθέτουν ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς και δικαιώνουν τους λάτρεις της Ιθάκης.
Την επόμενη μέρα απολαμβάνουμε τοπικά εδέσματα σε χωριά και στο Βαθύ, όπου δοκιμάζουμε το γεμιστό καλαμάρι και άλλα πιάτα με τοπικές συνταγές, μοιρασμένες ανάμεσα σε θαλασσινά και κρεατικά, με επηρεασμό από την γειτονική Ρούμελη, που έχει μεταδώσει μέχρι εδώ την τέχνη του κοκκορετσιού και του κοντοσουβλίου.
Βρίσκουμε και έναν Σαλονικιό, φίλο από τα παλιά, που είχε θητεύσει στον Χαμόδρακα της Νέας Κρήνης και τώρα συνεργάζεται με ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του νησιού.
Με γεύσεις, μοσχοβολιές, χορτάτο μάτι και καλές εντυπώσεις από τους ανθρώπους του νησιού αναχωρούμε από το λιμανάκι Πίσω Αετός για τον Αστακό πάλι με το “ΙΟΝΙΟΝ ΠΕΛΑΓΟΣ”, που σαλπάρει σε ήρεμα νερά, εδραιώνοντας την πεποίθηση ότι οι Ιθάκες δεν σε προδίδουν και πως το ταξίδι αξίζει τον κόπο.
