Μέσα στην ελληνική φύση συναντάμε εξαιρετικής ομορφιάς και χρησιμότητας θάμνους και δέντρα, που από την αρχαιότητα αποτελούσαν σύμβολα καθαρότητας, καλλωπισμού και υγιεινής.
Ένα από αυτά είναι η μυρτιά, που με τα φύλλα, τα άνθη και τους καρπούς οι άνθρωποι προχωρούσαν στην παρασκευή σκευασμάτων με θεραπευτικές ιδιότητες, αλλά την προστάτευαν και ως θάμνο με συμβολισμούς για ευτυχή συμβίωση.Στην ελληνική παράδοση η μυρτιά διατηρήθηκε ως σύμβολο της παρθενίας και του επιτυχημένου γάμου, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι οι νεόνυμφοι φορούσαν στεφάνια μυρτιάς προσερχόμενοι στην τελετή.
Επίσης είναι ενδεικτικό το ότι τόσο στους τάφους των Μακεδόνων βασιλέων, όσο και άλλων επιφανών προσώπων ανευρίσκονταν στεφάνια μυρτιάς, που και σήμερα κοσμούν τις προθήκες μουσείων, όπως αυτές του Αρχαιολογικού της Θεσσαλονίκης.Στην ελληνική περιφέρεια η μυρτιά ήταν συνδεδεμένη και με διάφορους μύθους ή και προκαταλήψεις, όπως αυτές, που ανάγονταν και στις γιορτινές μέρες του χειμώνα, μεταξύ Πρωτοχρονιάς και Θεοφανείων.
Για να δείξουν μάλιστα τις ιδιότητες της μυρτιάς στην καθαριότητα έλεγαν ότι ήταν ο μόνος θάμνος, που έμενε καθαρός μετά την έλευση των Καλικάντζαρων, που μαγάριζαν φρούτα και καρπούς πάνω στη γη…
Μυρτιά – Myrtus communis
Επιστημονική ονομασία: Myrtus communis L. Κοινές ονομασίες: Μυρσίνη, Μυρσινιά, Σμυρτιά, Μυρθιά.
Η Μυρτιά βρίσκεται ανάμεσα στα άλλα είδη των μεσογειακών διαπλάσεων αείφυλλων σκληρόφυλλων αν και οι απαιτήσεις της σε υγρασία είναι μάλλον μεγαλύτερες απ’ αυτές μερικών ξηροφυτικών μεσογειακών ειδών. Μπορεί εύκολα να καλλιεργηθεί σε κήπους και είναι εξαιρετικό ως διακοσμητικό φυτό. Πολλαπλασιάζεται με σπορά ή και με μοσχεύματα.
Η Μυρτιά είναι θάμνος αείφυλλος, μακρόβιος, με απλά, μικρά, λογχοειδή, επαλλάσσοντα, αρωματικά φύλλα. Στα φύλλα της παρατηρούνται μεγάλοι σχιζολυσιγενείς αδένες που περιέχουν το αιθέριο έλαιο που τους δίνει τη χαρακτηριστική ευχάριστη οσμή.Τα άνθη της είναι λευκά, μονήρη και μασχαλιαία και εμφανίζονται την Άνοιξη. Ο καρπός της είναι μελανή ή κυανομέλανη ράγα μικρού μεγέθους. Μια ποικιλία Μυρτιάς δίνει ράγες λευκές.
Θεραπευτικές ιδιότητες
Η μυρτιά και τα παράγωγά της απετέλουν μεγάλης σημασίας φαρμακευτικό φυτό κατά την αρχαιότητα, κατά τον μεσαίωνα, την εποχή της Τουρκοκρατίας και στη λαϊκή ιατρική μέχρι σήμερα.
Τα φύλλα της είναι στυπτικά, τονωτικά και αντισηπτικά. Δρα κατά της ουλίτιδας, των πονόδοντων, των δερματικών παθήσεων, της διάρροιας και του εκζέματος.
Τα τριμμένα φύλλα επουλώνουν γδαρσίματα και χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της ψωρίασης.
Η Μυρτιά, χάρη στις αποχρεμπτικές της ιδιότητες, ενδείκνυται για τη θεραπεία των μολύνσεων της αναπνευστικής οδού, αλλά επίσης και για τη θεραπεία γαστρικών πόνων.
Η παραδοσιακή ιατρική τη χρησιμοποιεί επίσης για τη θεραπεία της λευκόρροιας, των προβλημάτων του νευρικού συστήματος και τις ηπατικές ασθένειες. Οι εξυγιαντικές ιδιότητες της Μυρτιάς χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία διαφόρων δερματικών παθήσεων και κυρίως της ψωρίασης.
Επίσης:
Από τα φύλλα, τα κλαδιά και τα άνθη της παράγεται αιθέριο έλαιο, το μυρτέλαιο. Αυτό έχει εξαιρετικό άρωμα και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη φαρμακευτική και την παρασκευή καλλυντικών. Το ξύλο της είναι εξαιρετικά καλής ποιότητας και χρησιμοποιείται για την κατασκευή χειροτεχνημάτων.
Τα άνθη και τα μπουμπούκια χωρίς το πράσινο χρώμα μπορούν να προστεθούν σε σαλάτες, τα κλωνάρια να μαγειρευτούν μαζί με κρέας και ο ρώγες χρησιμοποιούνται ευρέως στη Μέση Ανατολή ως μπαχαρικό.
Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.
Πηγή: en.wikipedia.org/wiki
