Και όμως, ένας ταξίαρχος από την Κρήτη βρέθηκε να εντοπίσει έναν ακόμη ήρωα του αγώνα κατά των ναζιστών και να του αποδώσει -έστω καθυστερημένα- τις τιμές που του αξίζουν, στην ακριτική Λήμνο.
Γράφει ο Νίκος Βολωνάκης
Γιατί, ο ταξίαρχος Μανώλης Σιγιολτζκης δεν μπήκε στο ρεύμα των ημερών, που θέλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στα Σκόπια, τις κινήσεις του ¨ Μπαρμπαρός¨ η τις επερχόμενες εκλογές, αλλά, στόχευσε στο μέλλον, στη γνώση και στον παραδειγματισμό. Γιατί, παντού στην Ελλάδα υπάρχουν πέτρες που από κάτω κρύβονται ήρωες με ιστορίες. Κι αυτοί πρέπει να γίνουν γνωστοί. Να γίνουν παραδείγματα..
Ο ταξίαρχος βρήκε το μνημείο των πεσόντων κατά την απελευθέρωση της Λήμνου, τέτοιες μέρες το 1944, όταν ανέλαβε τη διοίκηση της 88ΣΔΙ, σπασμένο, ρημαγμένο και αφημένο στα σκουπίδια της ιστορίας. Έψαξε, κινητοποιήθηκε και αφού ανακαίνισε το μνημείο, τίμησε τον ιερό λόχο και τον πεσόντα υπολοχαγό Παναγιώτη Δημουλά, που αναδείχθηκε ήρωας για τους αγώνες του στην υπεράσπιση της πατρίδας.
Με βουρκωμένα μάτια παρακολούθησαν την τελετή που έγινε την Παρασκευή, στο μνημείο,στο Γιαλό της Μύρινας. Όχι μόνο οι απόγονοι και συγγενείς του Δημουλά, αλλά και όλοι οι παριστάμενοι εκπρόσωποι των αρχών, στρατιώτες και πολίτες ευαισθητοποιημένοι. Κορυφή της εκδήλωσης, όταν ένας φαντάρος έψαλε τον ύμνο των ιερολοχιτών, τη στιγμή που κροτάλισαν τα όπλα,σημαδεύοντας τον αέρα του φιλειρηνικού νησιού.
Ήταν το πιο συγκινητικό λιόγερμα, που έζησα ποτέ στην Λήμνο. Στο βάθος, σιωπηλό το Άγιο Όρος, στο πλάι η οικογένεια Δημουλά και όρθιοι σε στάση προσοχής οι άνδρες της τιμητικής μονάδας.
Αργότερα, ο συγγραφέας Αριστείδης Τσοτρούδης ανέπτυξε την συναρπαστική ιστορία του Παναγιώτη Δημουλά, την τόλμη και το θάρρος του, τον τραυματισμό του στις μάχες στην Αλβανία και την Τυνησία, την ηρωική απόβαση, την πολεμική επιχείρηση του ιερού λόχου, μέχρι τον θανάσιμο τραυματισμό του στο καμπαναριό της εκκλησίας του Μούδρου, όπου είχε ανεβεί να δώσει το χαρμόσυνο κτυπήματα της λήξης του πολέμου. Αυτοί είναι ήρωες, που πρέπει να γνωρίζουμε. Και να τιμούμε,όσο ζούμε!
