Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 39 ετών ο τραγουδιστής Νίκος Φλωρινιώτης μετά από δύσκολη μάχη με τον καρκίνο. Έξι μήνες νωρίτερα, τον περασμένο Ιούνιο είχε φύγει από τη ζωή ο πατέρας του, Γιάννης Φλωρινιώτης, ο αγαπημένος ερμηνευτής με την μεγάλη καριέρα.
Η δυσάρεστη είδηση για τον θάνατο του Νίκου Φλωρινιώτη ανακοινώθηκε μέσα από το “Mega Καλημέρα”, με την εκπομπή να επικοινωνεί τηλεφωνικά με την Αννούλα Φλωρινιώτη, η οποία συγκινήθηκε και άρχισε να κλαίει στον αέρα.
Η Αννούλα Φλωρινιώτη που όλο αυτόν τον καιρό ήταν στο πλευρό του αδελφού της, ψέλλισε μόλις μία λέξη: «Καταστράφηκα» αρκέστηκε να πει με λυγμούς. Η Ελεονώρα Μελέτη έκλεισε άρον άρον την τηλεφωνική σύνδεση.
Ο θάνατος και του Νίκου Φλωρινιώτη σκόρπισε μεγάλη συγκίνηση στον καλλιτεχνικό κόσμο και γενικότερα σε φίλους της οικογένειας.
Ο Νίκος Φλωρινιώτης νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και είχε μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο και δυστυχώς σήμερα, 19 Δεκεμβρίου κατέληξε.
Οι τελευταίες του δηλώσεις από το νοσοκομείο
Στις τελευταίες του δηλώσεις μέσα από το νοσοκομείο, είχε πει στην Super Κατερίνα: «Είμαι στο νοσοκομείο, ήρθα να κάνω επαναληπτικές εξετάσεις. Πρέπει να μου αλλάξουν τη θεραπεία. Σίγουρα θα κάτσω 1-2 μέρες να με παρακολουθούν για να δουν πως πάει η καινούργια θεραπεία. Πρώτα ο Θεός πιστεύω να πάνε όλα καλά. Είμαι λίγο καταβεβλημένος γιατί έκανα μια εξέταση που με πείραξε λίγο, είχα αρκετούς πόνους, έκανα εμετούς…
Πιστεύω ότι όλα θα πάνε πολύ καλά. Έχω πολύ θετική σκέψη και πιστεύω ότι ο πατέρας μου με προσέχει από εκεί ψηλά. Ο κύριος Χαρδαβέλλας ήρθε να με δει, του είπα ότι δεν ήταν ανάγκη.
Ο κύριος Χαρδαβέλλας εν τω μεταξύ ήταν ο πρώτος από τους επώνυμους ανθρώπους που με πήραν τηλέφωνο όταν το πρωτοέμαθαν. Με πήρε να μου δώσει κουράγιο γιατί το έχει περάσει και αυτός στη ζωή του και ξέρει πόσο ανάγκη έχουν να δίνεις κουράγιο στους ανθρώπους που περνάνε κάτι παρόμοιο.
Μου έδωσε κουράγιο, μου είπε να πιστεύω στον Θεό. Ότι αυτό θέλει πολύ καλή ψυχολογία και ότι όλα θα πάνε καλά. Μου έφερε και το βιβλίο του».
Μεγάλη ταλαιπωρία με την εξέλιξη της ασθένειας
Σε συνέντευξή του στο Λοιπόν είχε πει: “Η πρώτη μου σκέψη στο μυαλό ήταν ότι θα πεθάνω. Όταν ρώτησα τους γιατρούς, μου είπαν δεν ξέρουμε. Είναι ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, που εύχομαι να μην το νιώσει κανείς. Ο καρκίνος είναι πολύ άσχημο πράγμα. Αν δεν είχα την οικογένειά μου, τη μητέρα και την αδερφή μου, δεν ξέρω τι θα έκανα. Με βοήθησαν πολύ. Στον πατέρα μου, λόγω του προβλήματός του, δεν του τα λέγαμε όλα. Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ.”
Και είχε τονίσει: “Είχα φριχτούς πόνους. Προς το παρόν κάνω ανοσοθεραπεία, μετά χημειοθεραπείες, μετά ακτινοβολίες, αλλά μπορεί να μην χρειαστούν. Μου είπε ο γιατρός μου ότι μπορεί να τη γλιτώσω. Το είχα πέντε χρόνια και δεν το ήξερα. Μου είπαν οι γιατροί πως μες στην ατυχία μου ήμουν τυχερός γιατί αυτό προχωρούσε πάρα πολύ αργά και εκδηλώθηκε πριν 1,5 χρόνο.
Νόμιζα ότι ήταν λίπωμα, το αφαίρεσα και πάλι δεν έδωσα σημασία. Είχα κολλήσει κόβιντ, με χτύπησε πολύ άσχημα, είχα χάσει και κάποια κιλά. Μετά έπεσε το ανοσοποιητικό μου, παθαίνω βρογχίτιδα, λαβύρινθο, ήμουν χάλια. Νόμιζα ότι από όλα αυτά είχε εξασθενήσει ο οργανισμός μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είχα καρκίνο. Είχα φοβερή κόπωση, άρχισα και έχανα κιλά και έφτασα σε σημείο που δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Δεν είχα όρεξη για φαγητό. Έχασα 12 κιλά.”
