Έγραψε: “Απίστευτες ολιγωρίες προξενούν τελικά τις αδιανόητες συγκρούσεις τραινων με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, τις εκτεταμένες πυρκαγιές ή το κλείσιμο εθνικών οδών με το πρώτο χιόνι κλπ”.
Έφυγε από την ζωή ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, προξενώντας θλίψη στην οικογένειά του, αλλά και στους πολυάρισμους φίλους του από τον χώρο της οικονομίας και της πολιτικής ζωής.
Ο Γ. προβόπουλος, γνωστός οικονομολόγος, πανεπιστημιακός και τραπεζίτης άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών. Υπήρξε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από τις 20 Ιουνίου 2008 έως τις 20 Ιουνίου 2014.
Ποιος ήταν ο Γιώργος Προβόπουλος
Ο Γιώργος Προβόπουλος γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1950 στον Πειραιά. Αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στη Μεγάλη Βρετανία, όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Έσεξ, έχοντας λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών.
Από το 1979 έως το 2007 δίδαξε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ το 1990 συμμετείχε μαζί με τον Άγγελο Αγγελόπουλο σε επιτροπή που σύστησε η κυβέρνηση Ζολώτα για τη σταθεροποίηση της οικονομίας.
Επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1993) διετέλεσε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, καθώς και πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων.
Το 1993 ο Γιώργος Προβόπουλος μεταπήδησε στον ιδιωτικό τομέα και εργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στην Alpha Bank. Το 2004 είχε κομβικό ρόλο στη συγγραφή του κυβερνητικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας στον τομέα της οικονομίας.
Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας από τον Κώστα Καραμανλή και στη συνέχεια επέβλεψε την πώλησή της στους Γάλλους της Credit Αgricole. Η θητεία του έληξε το 2014 και τον διαδέχθηκε ο Γιάννης Στουρνάρας.
Το διάστημα 2006 – 2008 υπήρξε αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς.
Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Προβόπουλος έχει συμμετάσχει ως αντιπρόεδρος στο συμβούλιο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, υπήρξε μέλος της Νομισματικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναπληρωτής διοικητής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα, αντιπρόεδρος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μέλος της εταιρείας ΤΙΤΑΝ και του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ).
Το 2003 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Τάξης των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών για το βιβλίο του «Η Δυναμική του Χρηματοοικονομικού Συστήματος»
Στα δύσκολα χρόνια κράτησε την χώρα όρθια
Είχα σήμερα μια τραυματική εμπειρία, απο αυτές που ζουν καθημερινά οι Έλληνες, οταν έρχονται σε επαφή με την ευρύτερη δημόσια διοίκηση. Το επίπεδο της δημόσιας διοίκησης της χώρας, όπως όλοι γνωρίζουμε, ειναι χρονίως πολύ χαμηλό.
Όμως διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια μια συνεχή υποχώρηση ,αφου ελάχιστα έχουν γίνει για να αντιστραφεί η τραγική κατάσταση. Κάποιες επιτυχείς πρωτοβουλίες, τύπου Πιερρακάκη, δεν στοχεύουν στην αναμόρφωση/αναβαθμιση του επιπέδου της δημόσιας διοίκησης, δηλαδή του πυρήνα της, αλλα στην παράκαμψη της τελευταίας με πρωτοβουλίες τύπου by pass.
Ο πρωθυπουργός διετέλεσε στην κυβέρνηση Σαμαρά Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, και γνωρίζει, υποθέτω, τα θέματα. Αν θυμάμαι καλά, επι της δικής του υπουργείας δεν αναλήφθηκε κάποια σοβαρή πρωτοβουλία, που θα μπορούσαμε να την θυμόμαστε εκ των υστέρων ως αξιόλογη. Και μετα από αυτήν την σύντομη εισαγωγή, έρχομαι στην δοκιμασία που βίωσα σημερα στο κατάστημα του ΕΦΚΑ στο Μαρουσι.
Εκει ειχα κλείσει τηλεφωνικά ραντεβού μέσω του 1555 κάποιες εβδομάδες πριν για σημερα στις 12:00. Παρουσιάζομαι λοιπόν στο χώρο υποδοχής λέγοντας στην υπάλληλο ότι εχω ραντεβού. Η κυρία ψάχνει τα χαρτιά της αλλα δεν βρίσκει το όνομα μου. Με ρωτά: πως κλείσατε το ραντεβού; Της απαντώ μέσω του 1555. Και τι απαντά; Μα αυτό το τηλ κέντρο δεν δουλεύει, δεν σας έκλεισε ραντεβού (πρώτο σοκ). Και συνεχίζει. Αυτό το έχει αναλάβει μια ιδιωτική εταιρια και οι κοπέλες που απαντούν στο τηλεφωνο δεν έχουν ιδέα. (δεύτερο σοκ).
Υποθέτω ότι οταν εξαγγέλθηκε πανηγυρικά η «καινοτομία» του 1555, ως είθισται στα ελληνικά πολιτικά πράγματα , θα έγινε πολύς θόρυβος και ο αρμοδίος υπουργός θα συνέχαιρε εαυτόν στα κανάλια και στα social media για την φοβερή πρωτοβουλία του αυτή. Με προέτρεψε όμως η κυρία της υποδοχής να κλείσω νέο ραντεβού, πάλι μέσω του 1555, αλλα συγκεκριμένες μέρες και μόνον τα απογεύματα.
Ομολογώ δεν κατανόησα γιατί ένα σύστημα που δεν δουλεύει γενικώς ,κάνει τη δουλειά του λίγες ωρες, συγκεκριμένες όμως,την εβδομαδα. Και αναρωτήθηκα: ο Διοικητής του Οργανισμού έχει ελέγξει, ως όφειλε, αν η Υπηρεσία αυτή του 1555 και κατ επέκταση η ιδιωτική εταιρια που αμείβεται πλουσιοπάροχα γι αυτό ,προσφέρει πράγματι την υπηρεσία για την οποία αμείβεται@; ( Σημειώνω ότι οι εταιρίες αυτές, ενώ δεν ανταποκρινονται επαρκώς στις συμβατικές τους υποχρεώσεις, στις εκλογικές αναμετρήσεις αποδεικνύονται πολυ δραστήριες ,προσφέροντας τις υπηρεσίες τους δωρεάν προς τα πολιτικά πρόσωπα που τις έχουν επιλέξει προηγουμένως να υπηρετήσουν συγκεκριμένες ανάγκες στο χώρο της δημόσιας διοίκησης.)
Εδω με λύπη μου θα προσθέσω ότι οι διοικήτές των δημοσίων οργανισμών της χώρας ακόμη επιλέγονται σταθερά με τα συνήθη κομματικά κριτήρια και πολλοί ειναι αντικειμενικά ακατάλληλοι.
Η επιλογή των διοικήσεων μέσω των λεγόμενων head hunters, μετα απο μνημονιακές πιέσεις, λειτουργεί κατά κανόνα ως εξής: οι head hunters, πριν παραδώσουν στην κυβέρνηση μια λίστα με τους υποψήφιους προέδρους των οργανισμών, έχουν πάρει ήδη σαφή κατεύθυνση απο τον αρμόδιο Υπουργό για τα πρόσωπα που προκρίνει . Στο τέλος, απο την λεγόμενη short list ο Υπουργός επιλέγει έναν εξ αυτών ,που έχει προ επιλέξει φυσικά ο ίδιος. Βεβαίως οι head hunters έχουν και οι ίδιοι ευθύνη γι αυτήν την αδιανόητη ελληνική ευρεσιτεχνία, όμως γιατί να αρνηθούν να κάνουν μια δουλειά «εύκολη», για την οποία αμείβονται άλλωστε πλουσιοπάροχα;
Προσωπικά, έχοντας χάσει μισή μερα, χωρίς να ολοκληρώσω μια δουλειά που θα μπορούσε να γίνει και με μειλ, θα ξανα χάσω πολύτιμο χρονο και πάλι προσεχώς, πληρώνοντας το αντίτιμο της αποτυχίας μιας κυβέρνησης που επαίρεται για τις συνεχείς «μεταρρυθμίσεις»της, κάποιες από αυτές εντελώς άστοχες, όπως πχ η πανεπιστημιακή αστυνομία ,που παντως αντί να στοχεύσουν να πάνε την δημόσια διοίκηση μπροστά, την αφήνουν να χάνει συνεχώς έδαφος, τιμωρώντας τους Έλληνες πολίτες με χαμένο χρονο, απουσία από τις άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις τους και σπατάλη χρήματος, γιατί η απώλεια χρόνου μεταφράζεται σε απώλεια οικονομικών πόρων και ανάπτυξης.
Ειναι ακριβώς αυτές οι απίστευτες ολιγωρίες που προξενούν τελικά τις αδιανόητες συγκρούσεις τραινων με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, τις εκτεταμένες πυρκαγιές ή το κλείσιμο εθνικών οδών με το πρώτο χιόνι κλπ. Ολα αυτά τα χάλια που βιώνουμε επι σειρά ετών, αδιαμαρτύρητα , δεν δείχνουν χώρα Ευρωπαϊκή αλλα χώρα τριτοκοσμική.
Αν η δημόσια διοίκηση δεν ανακόψει αυτόν τον θλιβερό κατήφορο της,πραγματική, γνήσια και διατηρήσιμη ανάπτυξη δεν πρόκειται να δούμε. Κι ας μην καμαρώνουμε για την ταχύτερη τάχα ανάπτυξη έναντι άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, γιατί όλοι γνωρίζουμε που οφείλεται. Οφείλεται στα υπεραφθονα και φθηνά μεσα που εξασφαλίζουν στην χώρα οι τεραστιοι πόροι απο την ΕΕ τα χρόνια που έρχονται.
Τα μεγάλα προβλήματα της χώρας ειναι ακομη εδω και αναζητούν εναγωνίως λύση: ειναι η φθίνουσα πορεία της δημόσιας διοίκησης, το τεράστιο δημόσιο χρέος, που τελευταία μειώνεται ως % επι του ΑΕΠ λόγω υψηλού πληθωρισμού, τα δυσμενέστατα δημογραφικά, η χωλαίνουσα λειτουργία κρίσιμων θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης, η πολυ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, η εξίσου χαμηλή παραγωγικότητα η οποία, μόνον αυτή, αν βελτιωθεί, μπορεί να οδηγήσει σε διατηρήσιμη άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών κλπ.
Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου δεν επιτυγχάνεται με κυβερνητική προτροπή προς τις επιχειρήσεις να αυξήσουν τους μισθούς, αλλα με την συνεχή βελτιωση της παραγωγικότητας, όπου όμως η ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης ειναι μεγαλη ,γιατί οι πολιτικές της ειναι εκείνες που μπορούν να πετύχουν μιά βιώσιμη άνοδό της. Πρόοδο που δεν την βλέπουμε, στον βαθμό και στην έκταση που απαιτούνται. Επαναπαυόμαστε λοιπόν στους τεράστιους πόρους της ΕΕ, που λειτουργούν όμως πρόσκαιρα, αν και περιορισμένα, αν λάβει κανεις υπόψη με ποια κριτήρια( συνήθως ταμειακά και μόνον) γίνεται η κατανομή τους.
Έγινα φοβάμαι κουραστικός, που η σημερινή προσωπική μου ταλαιπωρία έγινε αφορμή να γενικεύσω τις αναφορές μου και να σας ταλαιπωρήσω κι εσάς, όσους τουλάχιστον αντέξατε να διαβάσετε όλο το σχόλιο μου. Γι αυτό και σας ευχαριστώ, που μοιραστήκατε τις αγωνίες μου.
