Σε πολλές περιοχές της χώρας διεξάγονται εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου με τήρηση του εθίμου των ιπποδρομιών, όπως στη Συκιά Χαλκιδικής, στην Καλλιόπη Λήμνου, στον Άγιο Γεώργιο Μεσολογγίου, στο Πλατύ Μεσσηνίας και αλλού.
Την ημέρα του Αγίου Γεωργίου μετά την Κυριακή του Πάσχα στην παραλία της Συκιάς , ένα παραδοσιακό έθιμο με ιπποδρομίες λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο.
Προς τιμή του Αγίου Γεωργίου ένα έθιμο που έχει ρίζες από την Βυζαντινή περίοδο , και για να θυμίζει την εποχή της Τουρκοκρατίας που οι Τούρκοι απαγόρευαν την ιππασία , οι νέοι της Συκιάς εδώ και πολλά χρόνια αναβιώνουν αυτό το έθιμο τρέχοντας με τα άλογά τους σε αυτούς τους αγώνες.
Αρχικά , οι αλογοδρομίες γινόντουσαν στο Εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου , στον κάμπο τηςς Συκιάς, τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να γίνονται στην παραλία του Αγίου Γιάννη.
Τα βραβεία δίνονται σε διαφορετικές κατηγορίες των αλόγων που συμμετέχουν από όλη την Σιθωνία και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα , όπως παραδοσιακοί χοροί, τραγούδι, φαγητό και ποτό που παρέχονται από τον πολιτιστικό σύλλογο και τον Δήμο που είναι και υπευθυνος για την οργάνωση των αγώνων.
Έτσι κάθε χρόνο την τρίτη μέρα η παραλία της Συκιάς γεμίζει ασφυκτικά από κόσμο, ντόπιους αλλά και επισκέπτες που γνωρίζουν για το έθιμο αυτό και άλογα μαζί με τους καβαλάρηδες τους.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο αριθμός των αλόγων και αναβατών έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και ίσως η Συκιά να έχει αναλογικά, το μεγαλύτερο πληθυσμό αλόγων σε όλη την Βόρεια Ελλάδα.
Στον Άγιο Γεώργιο Μεσολογγίου
Ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου στο ομώνυμο ξωκλήσι, που βρίσκεται ανάμεσα στο Ευηνοχώρι και τον Άγιο Γεώργιο Μεσολογγίου, διεξάγονται ιππικοί αγώνες στην χάρη του.
Το έθιμο προστάζει αναβάτες από την ευρύτερη περιοχή του Αγίου Γεωργίου, του Ευηνοχωρίου και των γειτονικών χωριών να κατευθύνονται στο σημείο για να προσκυνήσουν την σεπτή εικόνα του Αγίου.
Αργότερα, συγκεντρώνονται σε έναν κατάλληλο διαμορφωμένο χώρο έξω από το εκκλησάκι, αναμένοντας να ολοκληρωθεί η θεία λειτουργία για να λάβουν χώρα οι αγώνες. Μάλιστα, ο ιερέας με το πέρας του εκκλησιασμού εξέρχεται από το ξωκλήσι και ευλογεί τις ιπποδρομίες, που γίνονται προς τιμή του καβαλάρη Αγίου. Το έπαθλο του νικητή δεν είναι χρηματικό, αλλά ένα στεφάνι σχηματισμένο από ανοιξιάτικα άνθη, το οποίο περνάει στο λαιμό του αλόγου ο ιερέας.
Το ιδιαίτερο και εντυπωσιακό αυτό πατροπαράδοτο έθιμο το συναντάμε και την περίοδο της τουρκοκρατίας. Έτσι, το ξωκλήσι του Αη-Γιώργη γίνεται πόλος έλξης για τους κατοίκους της περιοχής που μετέχουν στην θεία λειτουργία, τιμώντας τον μεγαλομάρτυρα και τροπαιοφόρο στρατηλάτη, που κατέχει ξεχωριστή θέση στην ψυχή του λαού μας.
Στην συνεχεία οι καβαλάρηδες, ξεκινούν για την καθιερωμένη βόλτα στα χωριό τους, οπού μέχρι και πριν από μερικά χρόνια συνήθιζαν να περνάνε από κάθε σπίτι του χωριού που είχε Γιώργο. Σήμερα η συνήθεια αυτή έχει εκλείψει.
Οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και τα έθιμα στη Λήμνο
Στον Πλατή, στον Κάσπακα, στην Ατσίκη, στο Ρεπανίδι: 2 Εκκλησιές η παλιά και η καινούρια και τελος η Εκκλησία στην Καλλιόπη με τις παραδοσιακές ιπποδρομίες, αύριο Κυριακή στις 4 το απόγευμα και απόψε με τη νυχτερινή περιφορά της εικόνας μέχρι το Εκκλησάκι στο Κέρος.
Στην Αστική η περιφορα γίνεται μετά τον Εσπερινό “δια των οδών το χωριού”
Στον Πλατή οι Γυναίκες του Χωριού έχουν ετοιμάσει γλυκά και αλμυρά για να κεράσουν μετά τη Θ. Λειτουργία.
Οι εκδηλώσεις στον Αγιογιώργη στο Κουρούνι και στην Καλλιόπη είναι ανάλογες με μεγάλη συρροή πιστών και τήρηση ωραίων εθίμων.
Ειδικά στην Καλλιόπη διεξάγονται και ιππικοί αγώνες προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου.
Η ζωή και διαδρομή του μεγαλομάρτυρα και τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου
Σύμφωνα με την ιερή παράδοση, ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Ο πατέρας του, Γερόντιος, στρατιωτικός και συγκλητικός, καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας. Η μητέρα του, Πολυχρονία, προερχόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης, ενώ και οι δύο είχαν βαπτιστεί Χριστιανοί.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια του Αγίου μετακόμισε στην πατρίδα της μητέρας του, η οποία είχε φροντίσει να μεταλαμπαδεύσει στον Γεώργιο τις μεγάλες και ακατάλυτες αλήθειες της χριστιανικής θρησκείας.
Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό, διακρινόμενος για τις ικανότητες και την ανδρεία του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Μάλιστα, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.
Το 303 μ.Χ ο Διοκλητιανός κήρυξε άγριο διωγμό κατά των οπαδών του Ναζωραίου, στέλνοντας διαταγές σ’ όλο το Ρωμαϊκό κράτος, στις οποίες ανέφερε να συλλαμβάνονται όλοι οι Χριστιανοί και όσοι δεν θυσιάζουνε στα είδωλα να θανατώνονται. Ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του και ομολόγησε την πίστη του.
Η αντίδραση του αυτοκράτορα ήταν άμεση, καθώς δεν ανέμενε την συμπεριφορά αυτή από ένα δικό του άνθρωπο. Χαρακτηριστικά διέταξε να υποβάλλουν τον αθλητή του Χριστού σε φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του. Αφού τον λόγχισαν, του ξέσκισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια.
Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας, ενώ το προηγούμενο βράδυ είχε δει στον ύπνο του τον Χριστό, που έσκυψε τον φίλησε και του έβαλε ένα στεφάνι στο κεφάλι.
Την ημερομηνία αυτή τιμάται η μνήμη του σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, με εξαίρεση τις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με την εορτή αυτή, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. Στην περίπτωση αυτή, ο εορτασμός του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.
