Περισσότεροι από 64,1 εκατομμύρια ψηφοφόροι προσέρχονται σήμερα στις κάλπες στην Τουρκία για να εκλέξουν πρόεδρο και βουλευτές για πέντε χρόνια.
Οι κάλπες για τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές άνοιξαν στις 8.00 και η ψηφοφορία θα διαρκέσει έως τις 5 μ.μ. Συνολικά θα στηθούν 191.885 κάλπες σε 973 περιφέρειες για τους πάνω από 64,1 εκατομμύρια ψηφοφόρους εντός της Τουρκίας αλλά και στο εξωτερικό, εκ των οποίων περίπου 4,9 εκατομμύρια θα ψηφίσουν για πρώτη φορά.
Όπως αναφέρουν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, οποιαδήποτε είδηση για την πορεία της εκλογικής διαδικασίας απαγορεύεται μέχρι τις 6 το απόγευμα της Κυριακής. Μεταξύ 18.00 και 21.00 θα δημοσιευτούν τα πρώτα νέα, ενώ μετά τις 21:00 θα μπορούν να μεταδοθούν ελεύθερα τα ρεπορτάζ.
Αξιοσημείωτο είναι, μάλιστα, ότι απαγορεύεται η πώληση αλκοόλ από τις 6 το πρωί έως τις 12 το μεσημέρι αλλά και η διάθεσή του σε δημόσιους χώρους. Ταυτόχρονα, οι χώροι διασκέδασης θα παραμείνουν κλειστοί κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και ανοιχτά θα είναι μόνο τα εστιατόρια.
Πώς θα ψηφίσουν οι κάτοικοι των σεισμόπληκτων περιοχών
Το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο της Τουρκίας έχει λάβει διάφορα μέτρα για τις 11 επαρχίες που επλήγησαν από τους σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου, δημιουργώντας κοντέινερ για την ψηφοφορία σε σχολεία που έχουν καταστραφεί ή υποστεί ζημιές.
Όσο για τους πολίτες που επλήγησαν από τους σεισμούς, εκείνοι θα ψηφίσουν όπου δηλώσουν τη διεύθυνσή τους και οι ψήφοι θα καταμετρηθούν για αυτήν την εκλογική περιφέρεια. Περίπου 133.000 ψηφοφόροι από τις σεισμόπληκτες περιοχές έχουν μεταφέρει τα εκλογικά τους δικαιώματα σε άλλες επαρχίες.
Σημειώνεται ότι στις 9 Μαΐου έληξε η διαδικασία της ψηφοφορίας για περισσότερους από 3,4 εκατομμύρια ψηφοφόρους που είναι εγγεγραμμένοι σε εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού.
Οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν μεταξύ του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος επιδιώκει να επανεκλεγεί, του υποψηφίου της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου και του Σινάν Ογκάν. Ο Μουχαρέμ Ιντζέ, ένας άλλος υποψήφιος για την προεδρία, αποχώρησε από την κούρσα την Πέμπτη.
Συνολικά θα διαγωνιστούν 24 πολιτικά κόμματα και 151 ανεξάρτητοι υποψήφιοι βουλευτές.
Τον Κιλιτσντάρογλου θέλουν στην Ευρώπη
Μετά από δύο δεκαετίες παραμονής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία, πρώτα ως πρωθυπουργού και στη συνέχεια ως Προέδρου, στις Βρυξέλλες λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το σενάριο της πολιτικής αλλαγής στη χώρα και αυτό δεν δυσαρεστεί κανέναν. Ακριβώς το αντίθετο.
«Η κύρια προσδοκία των δυτικών χωρών σε περίπτωση νίκης της αντιπολίτευσης θα ήταν η εκπλήρωση της δέσμευσής της να αποκαταστήσει την αρχή του κράτους δικαίου. Μια δεύτερη προσδοκία θα ήταν η ανάκαμψη της οικονομίας της Τουρκίας, που θα επιτρέψει την εκμετάλλευση των τεράστιων δυνατοτήτων συνεργασίας με την ΕΕ», δήλωσε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, ο Μαρκ Πιερίνι, επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Carnegie Europe και πρώην πρεσβευτής της ΕΕ στην ‘Αγκυρα.
Αισιοδοξία στην ΕΕ για πιο εποικοδομητική στάση της Τουρκίας απέναντι σε ΝΑΤΟ και Ανατολική Μεσόγειο με Κιλιτσντάρογλου
Ωστόσο, το βασικό ερώτημα είναι αν η θέση της Τουρκίας μπορεί πλέον να αλλάξει οικονομικά και κοινωνικοπολιτικά και να επιστρέψει στο κεμαλικό παρελθόν της, ακόμα και αν ο Ερντογάν χάσει τις εκλογές μετά από 20 χρόνια παρουσίας του στην πολιτική σκηνή. Ο Μαρκ Πιερινί επισημαίνει ότι «η Τουρκία έχει αλλάξει βαθιά τα τελευταία 20 χρόνια: οι υποδομές της έχουν εκσυγχρονιστεί, η βιομηχανία της έχει αναπτυχθεί, οι ένοπλες δυνάμεις της έχουν αυξήσει τον εξοπλισμό τους, οι οικονομικές της σχέσεις έχουν διαφοροποιηθεί. Αυτές οι εξελίξεις δεν θα σβήσουν με τις εκλογές. Αυτό που μπορεί να γίνει εάν η αντιπολίτευση κερδίσει τις εκλογές είναι πάνω από όλα επιστροφή στο κράτος δικαίου, μεγάλες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και μια πιο ειρηνική διπλωματία».
«Ακόμα όμως και σε περίπτωση νίκης του Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου, οι χώρες της ΕΕ δεν παραβλέπουν τις δυσκολίες», εκτιμά ευρωπαίος διπλωμάτης που μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Κι αυτό γιατί όλοι γνωρίζουν ότι «ο Κιλιντσντάρογλου αν βγει νικητής θα ηγηθεί ενός εύθραυστου συνασπισμού και θα έχει να διαχειριστεί μια οικονομία που είναι σε θλιβερή κατάσταση». Γνωρίζουν ότι με τον Κιλιντσντάρογλου τα πράγματα θα είναι κάπως καλύτερα, όμως δεν θα είναι ρόδινα και σίγουρα οι παγωμένες σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά από τη μία μέρα στην άλλη.
Αντίθετα, αισιοδοξία επικρατεί στην περίπτωση επικράτησης του Κιλιντσντάρογλου για την ταχεία ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Εξάλλου, εύλογα μια πιθανότητα κυβερνητικής αλλαγής δικαιολογεί ελπίδες στη Δύση για μια πιο εποικοδομητική στάση της Τουρκίας και στα θέματα της περιφερειακής σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η στάση του Ερντογάν έχει προκαλέσει μεγάλες εντάσεις τα τελευταία χρόνια (Κύπρος, Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτο).
Εντάσεις, γεωτρήσεις και βολές Ερντογάν «εκνευρίζοουν» τους συμμάχους
Στους κόλπους της ΕΕ συνειδητοποιούν πια τη σοβαρή πιθανότητα ήττας του ισλαμοσυντηρητικού ηγέτη, με τον οποίο τα τελευταία χρόνια δεν έλειψαν οι εντάσεις. Μετά τη συνταγματική μεταρρύθμιση που ενίσχυσε τις εξουσίες του Τούρκου Προέδρου και αποδυνάμωσε το κράτος δικαίου, οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας σταδιακά επιδεινώθηκαν, με αποτέλεσμα το 2018 να ανασταλούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν το 2005. Oι διαμάχες πολλαπλασιάστηκαν, με φραστική αποκορύφωση τη δήλωση του Ερντογάν κατά της Ολλανδίας και της Γερμανίας με αναφορές στους Ναζί και το χαρακτηρισμό του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ως «ψυχοπαθή».
Το 2020 η Τουρκία συνέχισε να εκνευρίζει, τόσο τις χώρες της ΕΕ όσο και τους Συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, με τις παράνομες γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κυπριακή ΑΟΖ, τις τακτικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας, την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, αλλά και με την ωμή παρέμβασή της στη Λιβύη, τις απειλές ευρύτερης επέμβασης στη Συρία, καθώς και τις πολεμικές της επιχειρήσεις κατά των Κούρδων σε ξένα εδάφη (Ιράκ, Συρία), τη στάση της στον πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και με την αγορά των ρωσικών πυραύλων S400.
Le Monde: Μια νίκη του Ερντογάν θα ήταν μια νίκη του Πούτιν
Μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, ωστόσο, η Τουρκία κατάφερε να κερδίσει και πάλι την εύνοια των Δυτικών, καθώς έγινε ο «απαραίτητος μεσάζων» στην απεμπλοκή των σιτηρών μέσω των λιμανιών της Μαύρης Θάλασσας.
Αλλά ξανά ο Τούρκος πρόεδρος επέμεινε να δοκιμάζει την υπομονή των Συμμάχων του, με το μπλοκάρισμα στην ένταξη της Σουηδίας (και για αρκετούς μήνες και της Φινλανδίας) στο ΝΑΤΟ. Από την άλλη, ναι μεν καταδίκασε τη ρωσική επιθετικότητα, αλλά αρνείται να εφαρμόσει τις κυρώσεις κατά της Μόσχας, διατηρώντας μια διφορούμενη σχέση με το «φίλο του» Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και το διάλογό του με το αντι-Δυτικό Ιράν. Όσο κι’ αν η Δύση κάνει πως δε βλέπει, κανείς δεν αψηφά το γεγονός ότι η Τουρκία έχει γίνει σημείο παράκαμψης των κυρώσεων κατά της Μόσχας.
