Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε παραδέχθηκε σήμερα ότι οι περιορισμοί του κορωνοϊού ήρθησαν πολύ νωρίς στην Ολλανδία και ζήτησε συγγνώμη καθώς τα κρούσματα αυξήθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα του έτους.

Την περασμένη Παρασκευή, ο Ρούτε επέβαλε εκ νέου περιορισμούς σε μπαρ, εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης σε μια προσπάθεια να ανακοπούν τα κρούσματα μεταξύ νεαρών ενηλίκων, δύο εβδομάδες μετά την άρση των περισσότερων μέτρων του lockdown στη χώρα ενώ μειώνονταν τα κρούσματα.

«Αυτό που νομίζαμε ότι θα ήταν δυνατόν, αποδείχθηκε αδύνατον στην πράξη», δήλωσε ο Ρούτε σήμερα σε δημοσιογράφους. «Είχαμε κακή κρίση, κάτι για το οποίο μετανιώνουμε και για το οποίο ζητάμε συγγνώμη».

Η συγγνώμη του σηματοδοτεί σημαντική αλλαγή από τη στάση του την Παρασκευή, όταν κατ’ επανάληψη υπεραμύνθηκε της προηγούμενης χαλάρωσης των περιορισμών αναφερόμενος σε ένα «λογικό μέτρο» και αρνήθηκε να δεχθεί την ευθύνη για πιθανή κακοδιαχείριση από την κυβέρνησή του.

Τα κρούσματα κορωνοϊού στην Ολλανδία έχουν αυξηθεί τις τελευταίες ημέρες στα υψηλότερα επίπεδα του 2021 μετά την απόφαση να ανοίξουν πλήρως τα μπαρ, τα εστιατόρια και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης πριν από δύο εβδομάδες.

Χαλαρός, αισιόδοξος και ποδηλάτης…

 

Ο Ρούτε περιγράφεται ως χαλαρός και αισιόδοξος — «Δεν έχω ταλέντο στην απαισιοδοξία και τη γκρίνια», λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Μέχρι πρόσφατα εργαζόταν με μερική απασχόληση ως καθηγητής σε μια Σχολή Εμπορικών Σπουδών σε μια φτωχική συνοικία της Χάγης.

Οδηγεί ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, κάνει βόλτες με ποδήλατο και χρησιμοποιεί ένα κινητό τηλέφωνο παλιάς τεχνολογίας και εξακολουθεί να μένει στο διαμέρισμα που αγόρασε όταν αποφοίτησε από το ιστορικό πανεπιστήμιο του Λέιντεν–το παλαιότερο στην Ολλανδία–με μεταπτυχιακό στην Ιστορία το 1992.

Ντυμένος με τζιν, φούτερ και αθλητικά παπούτσια, ο ψιλόλιγνος πολιτικός εμφανίζεται συχνά τις Παρασκευές τα απογεύματα στο κέντρο της Χάγης, κάποιες φορές μάλιστα γευματίζει σε τοπική πιτσαρία.

Ο Ρούτε έχει παραδεχτεί ότι επηρεάστηκε βαθιά από τον θάνατο του πατέρα του καθώς και ενός από τους αδελφούς του, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1989. «Πάντα υπήρξαμε μια φιλελεύθερη οικογένεια και η αιτία θανάτου του αδελφού μου δεν ήταν ποτέ ταμπού».