Αυστηρή κριτική για τον προϋπολογισμό που συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής, άσκησε ο Νίκος Ανδρουλάκης από το βήμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος Αλλαγής.

Ο κ. Ανδρουλάκης υποστήριξε ότι ο προϋπολογισμός δεν είναι ρεαλιστικός και το οικονομικό θαύμα ανάκαμψης που καλλιεργεί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. «Όταν μία κυβέρνηση παίρνει μέτρα στήριξης της οικονομίας της τάξης του 25% του ΑΕΠ, αλλά η αναπλήρωση των απωλειών του είναι της τάξης του 11,7% σωρευτικά για τη διετία 2021-22, τότε σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει σοβαρός λόγος θριαμβολογίας, ιδιαίτερα όταν η βάση για το άλμα αυτό, είναι το 2020, που η οικονομία ήταν “κλειστή”», είπε χαρακτηριστικά.

«”Το ελληνικό θαύμα” της ανάπτυξης δεν είναι τόσο αληθινό όσο προσπαθεί να εμφανίσει η κυβέρνηση», ανέφερε και συμπλήρωσε: «Άλλες 16 χώρες της ΕΕ πέτυχαν πλήρη ανάκαμψη, σε σχέση με τις απώλειες του 2020, σε ένα μόλις έτος, το 2021, με πολύ λιγότερα επίσης δημοσιονομικά μέτρα συγκριτικά με εμάς. Ένα ακόμα στοιχείο που καταρρίπτει τον μύθο του αναπτυξιακού θαύματος, είναι το γεγονός ότι η ταχύτερη επάνοδος του ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα συνοδεύτηκε από μία ακόμη μεγαλύτερη εκτόξευση του εμπορικού ελλείμματος. Αυτό υποδηλώνει ότι με την ανάκτηση του ΑΕΠ ανακτήθηκαν και οι δομικές αδυναμίες του».

«Για εμάς, λοιπόν, η χώρα δεν επιστρέφει σε “κανονικότητα”. Συνεχίζει σε ένα καθεστώς υστέρησης και στρεβλώσεων που την κρατούν καθηλωμένη στα λάθη του χθες» σημείωσε και προσέθεσε ότι «το ζήτημα, επομένως, δεν είναι να ψέξουμε την κυβέρνηση για το αν έπεσαν ή όχι χρήματα στην αγορά, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το να ασκήσουμε σοβαρή κριτική για το πού πήγαν τα χρήματα, εάν δηλαδή ήταν αποτελεσματική και δίκαιη η κατανομή τους».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης συνέχισε λέγοντας ότι η «η κυβέρνηση αντί να απαντήσει στις πολύ μεγάλες προκλήσεις, προτείνοντας δέουσες λύσεις, επέλεξε να φέρει ένα σχέδιο που αντανακλά τα δικά της προβλήματα και αδυναμίες, χωρίς να προσφέρει μια πραγματική διέξοδο». Για τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης κατέκρινε τη κυβέρνηση πως δεν διοχευτεύει τα χρήματα στην ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας παρά νοιάζεται για την απορροφητικότητα και μόνο.